Σάββατο 25 Δεκεμβρίου 2010

ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ


Καλές γιορτές και μια ειρηνική χρονιά, χωρίς βία
http://www.youtube.com/watch?v=hb2YSAVHmIE&feature=related
διαβάστε ολόκληρο το κείμενο εδώ...

Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2010

Κατατέθηκε το ψηφοδέλτιο της Πρωτοβουλίας Ενεργών Πολιτών Λαμίας

Κατατέθηκε σήμερα στο Πρωτοδικείο το ψηφοδέλτιο της ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΕΝΕΡΓΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΛΑΜΙΑΣ. Πενήντα έξι (56) συμπολίτες μας, 23 γυναίκες (41%) και 33 άνδρες, με επικεφαλής υποψήφιο Δήμαρχο τον ορθοπαιδικό γιατρό Παναγιώτη Στασινό, θα δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους να ενημερώσουν τους δημότες του “Καλλικρατικού” Δήμου Λαμιέων για τις θέσεις και τους σκοπούς της Πρωτοβουλίας και να διεκδικήσουν την ψήφο τους στις εκλογές της 7ης Νοεμβρίου.

Κεντρικός μας στόχος να συμβάλουμε στην ανατροπή της καθοδικής πορείας του Δήμου αλλά και:
- η ασφαλής και η αξιοπρεπής διαβίωση των δημοτών και η εύρυθμη λειτουργία της πόλης με την αυστηρή εφαρμογή των νόμων του κράτους και των αποφάσεων του Δήμου. Η αντιμετώπιση των προβλημάτων της καθημερινότητας μέσα σε ένα αξιοπρεπές, καθαρό, και με αυστηρά καθορισμένα πλαίσια, περιβάλλον, στην πόλη και στα χωριά (Κανονισμός Διαχείρισης Ελεύθερων Χώρων, αντιμετώπιση της Ηχορύπανσης κλπ).
- η νομιμότητα (και όχι η νομιμοφάνεια) στη λειτουργία όλων των θεσμικών διαδικασιών, στη λήψη και την υλοποίηση των αποφάσεων
- η δημοκρατία και η συμμετοχή των πολιτών στις αποφάσεις που αφορούν στον σχεδιασμό, τον προγραμματισμό και την υλοποίηση των έργων, αλλά και η εθελοντική δράση
- Η αξιοποίηση του διαδικτύου τόσο στην ανάδειξη προβλημάτων και την καταγγελία αυθαιρεσιών κατά του δημόσιου συμφέροντος, όσο και στη λήψη τοπικής σημασίας αποφάσεων ή την έκφραση της γνώμης των δημοτών.
- η διαφάνεια στη λειτουργία και ο έλεγχος στη διαχείριση των οικονομικών του Δήμου και των οικονομικών των έργων
- η αμοιβαία σχέση εμπιστοσύνης και σεβασμού μεταξύ Δήμου και Δημότη.

Στόχος μας επίσης είναι να συμβάλουμε στην προστασία της τοπικής οικονομίας και των τοπικών προϊόντων, την πράσινη στροφή στην οικονομία και τη δημιουργία νέων μορφών οικονομίας στηρίζοντας έτσι τις τοπικές κοινωνίες, στην ανάδειξη της Λαμίας ως πόλη και περιοχή - τουριστικός προορισμός, η πάταξη του παραεμπορίου και του παράνομου εμπορίου, η βελτίωση των υποδομών της ΒΙΠΕ και η δημιουργία προϋποθέσεων για νέες βιώσιμες επενδύσεις

Στόχος μας τέλος είναι η προστασία του περιβάλλοντος και του φυσικού πλούτου (ελεύθεροι χώροι, δάση, υδάτινοι πόροι, αντιμετώπιση της ρύπανσης), γιατί η βελτίωση της ποιότητας της ζωής μας είναι πλούτος για όλους μας και τον καθένα χωριστά.
Καλούμαστε σήμερα να γίνουμε ενεργοί πολίτες, να συνδιαμορφώσουμε προτάσεις για τα χρονίζοντα προβλήματα και να συμμετάσχουμε στις αποφάσεις, που αφορούν στην ποιότητα της ζωής μας και της ζωής των παιδιών μας.

Η Πρωτοβουλία Ενεργών Πολιτών Λαμίας, Κίνηση Ανεξάρτητη και Αδέσμευτη, δε διεκδίκησε και δεν διεκδικεί το χρίσμα και την υποστήριξη κανενός κόμματος. Διεκδικεί μόνο την εμπιστοσύνη και τη στήριξη της κοινωνίας για ένα ελπιδοφόρο μέλλον του Δήμου μας.

Ακολουθούν τα ονόματα των υποψηφίων για το κεντρικό ψηφοδέλτιο του Δήμου

Πρωτοβουλία Ενεργών Πολιτών Λαμίας

Στασινός Παναγιώτης του Σταμάτη
υποψήφιος Δήμαρχος

1. Αναγνωστόπουλος Γεώργιος του Ευθυμίου, παιδίατρος
2. Βογιατζή Αντωνία του Ιωάννη, εκπαιδευτικός
3. Γιάννακας Γεώργιος του Τιμολέοντα, καθηγητής φυσικός
4. Γκαλιούρη Αικατερίνη του Σωτηρίου, νοσηλεύτρια
5. Γκέκκας Γεώργιος του Βασιλείου, καθηγητής φυσικής αγωγής
6. Γρίβα Ευφροσύνη του Κωνσταντίνου, καθηγήτρια φιλόλογος
7. Δημόπουλος Δημήτριος του Γεωργίου, Δικηγόρος
8. Ελευθεράκη Κυριακή του Νικολάου, εκπαιδευτικός
9. Ζακυνθινός Γεώργιος του Ιωάννη, Αν Καθηγητής Τμ Τεχνολ Τροφίμων ΤΕΙ Καλαμάτας
10. Κάβουρα Βικτώρια – Μαρία του Παναγιώτη, Μάρκετιγκ - Διοίκηση Επιχειρήσεων
11. Καγκαρά Αγγελική του Ηλία, ιδιωτικός υπάλληλος
12. Καλλιώρας Γεώργιος του Παναγιώτη, συνταξιούχος στρατιωτικός
13. Καλοδήμος Δημήτριος του Ιωάννη, καθηγητής φυσικός
14. Καραγκούνη Βασιλική του Γεωργίου, κομμώτρια
15. Κιαμούρης Βασίλειος του Νικολάου, πτυχ Πολιτικών Επιστημών, ασφαλιστής
16. Κικής Θεόδωρος του Σωτηρίου, έμπορος
17. Κολοβού Ξανθή του Θωμά, καθηγήτρια μαθηματικός
18. Κοντογιάννης Δημήτριος του Κωνσταντίνου, καθηγητής μουσικής
19. Κουβέλης Κωνσταντίνος του Παναγιώτη, υπάλληλος ΟΤΕ
20. Κούτσικος Ιωάννης του Δημητρίου, ιδιωτικός υπάλληλος
21. Κύρκου Δέσποινα του Ευαγγέλου, ιδιωτική υπάλληλος
22. Κωστόπουλος Λεωνίδας-Μιχαήλ του Αθανασίου, λογιστής
23. Λαϊνά Αριστέα του Αθανασίου, οδοντίατρος
24. Μανίκας Νεοκλής του Νικολάου, τεχνολόγος μηχανικός
25. Μέντζος Μενέλαος του Νικολάου, οδηγός
26. Μητσογιάννης Αριστείδης του Ευαγγέλου, μηχανολόγος μηχανικός
27. Μίχας Σταύρος του Γεωργίου, συγγραφέας
28. Μπακαλέξης Θεόδωρος του Βασιλείου, πτυχιούχος Διοίκησης Επιχειρήσεων
29. Ξαρχάς Αθανάσιος του Δημητρίου, έμπορος
30. Παπαλελούδης Δημήτριος του Κων/νου, Τεχνολόγος Περιβάλλοντος & Οικολογίας
31. Παπαλέξη Ιουλιέττα του Φιλοποίμενα
32. Σουλόπουλος Ηρωδίων του Στυλιανού, Τεχνικός Δικτύων Τηλεπικοινωνιών
33. Σπανός Ευστάθιος του Γεωργίου, ιδιωτικός υπάλληλος
34. Σταμέλλος Στέφανος του Ελευθερίου, συνταξιούχος ΟΤΕ
35. Στασινού Σοφία – Ιωάννα του Σταματίου, καθηγήτρια φυσικής αγωγής
36. Τερτίγκας Φώτιος του Δημητρίου, επιχειρηματίας
37. Τσιαντή – Κουτσούμπα Κωνσταντίνα του Γεωργίου, ιδιωτικός υπάλληλος
38. Τσίγκας Παναγιώτης του Γεωργίου, ιδιωτικός υπάλληλος
39. Φαϊτάς Αντώνιος του Δημητρίου, δικαστικός επιμελητής
40. Φυσέκη – Μπαζάνη Κωνσταντίνα(Ντίνα) του Αλεξάνδρου, έμπορος
41. Χαλεπλής Σταύρος του Ζαχαρία, ηλεκτρολόγος αυτοκινήτων

Η επιτροπή τύπου

Πληροφορίες: Κουτσούμπας Αντώνης
διαβάστε ολόκληρο το κείμενο εδώ...

Κυριακή 10 Οκτωβρίου 2010

Σπόροι από τον τόπο σου και ας είναι εξαφανισμένοι!

Δυσεύρετες και ανεκτίμητες ποικιλίες αγροτικών προϊόντων διασώζονται και μας γυρίζουν πίσω, στην παλιά, καλή, οικολογική και βιολογική γεωργία

εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ
ΜΑΧΗ ΤΡΑΤΣΑ | Σάββατο 9 Οκτωβρίου 2010

Αν στον πάγκο της λαϊκής βλέπατε μαύρα ή κόκκινα καλαμπόκια, λευκά κεράσια, κίτρινα τοματάκια ή τομάτες σε σχήμα καρδιάς, δίχρωμα φασόλια και πατάτες με κόκκινη φλούδα, τι θα σκεφτόσασταν; Το πιθανότερο είναι να σας έρχονταν συνειρμοί με εργαστήρια και γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς, προϊόντα «Φράνκενσταϊν» που δημιουργήθηκαν in vitro. Κι όμως όλα αυτά τα φρούτα και λαχανικά, όπως και πολλά άλλα, αποτελούν ό,τι πιο οικολογικό, βιολογικό αλλά και ελληνικό μπορεί να παράγει ο τόπος μας.

Δεκαετίες πριν- ορισμένα από αυτά ακόμη και αιώνες- καλλιεργούνταν σε ευρεία κλίμακα σε πολλές περιοχές της χώρας. Σήμερα ελάχιστοι καλλιεργητές επιλέγουν να σπείρουν ελληνικούς σπόρους ξεχασμένων, μη εμπορικών ειδών, οι οποίοι όμως είναι απόλυτα προσαρμοσμένοι στο ελληνικό έδαφος και κλίμα και απαιτούν ελάχιστα χημικά πρόσθετα- κοινώς λιπάσματα, φυτοφάρμακα και ορμόνες. Υπολογίζεται ότι 98%-99% των ντόπιων ποικιλιών λαχανικών δεν καλλιεργείται πλέον στην Ελλάδα. Αλλά και ποικιλίες «εισαγόμενες» οι οποίες καλλιεργούνται στην Ελλάδα από τις αρχές του 19ου αιώνα ή λίγο αργότερα και έχουν γίνει «παραδοσιακές»- όπως παλιές ποικιλίες τομάτας, πατάτας ή πιπεριάς- τείνουν να εξαφανιστούν.

Σε αγώνα δρόμου για τη διατήρησή τους έχουν αποδυθεί οι επιστήμονες της Τράπεζας Γενετικού Υλικού του Εθνικού Ιδρύματος Αγροτικής Ερευνας (ΕΘΙΑΓΕ) αλλά και τρεις μη κυβερνητικές οργανώσεις: η Εναλλακτική Κοινότητα «Πελίτι», ο «Αιγίλοπας» και η Τράπεζα Σπόρων του «Αρχιπελάγους». Οργανώνουν εξερευνητικές αποστολές σε κάθε γωνιά της χώρας για να εντοπίσουν όσους καλλιεργούν ακόμη παραδοσιακές ποικιλίες και να τις συγκεντρώσουν.

Στο ΕΘΙΑΓΕ, εκτός από τη διατήρηση περίπου 14.000 δειγμάτων από εγχώριες ποικιλίες και άγρια συγγενή είδη, διεξάγονται και έρευνες για την αξιολόγηση των φυτογενετικών πόρων της χώρας.

Ο εικονιζόμενος με την κολοκύθα επ΄ ώμου κ. Π. Σαϊνατούδης, της Εναλλακτικής Κοινότητας «Πελίτι», λέει ότι μόνο το 2%3% των ποικιλιών λαχανικών που υπήρχαν πριν από 50 χρόνια στην Ελλάδα έχει διασωθεί «Στόχος είναι να καταστεί δυνατή η αξιοποίησή τους στη γενετική βελτίωση και στη δημιουργία επίλεκτων και ποιοτικά ανώτερων ποικιλιών,οι οποίες θα είναι προ σαρμοσμένες σε μια περιβαλλοντικά φιλική γεωργία» λέει η γεωπόνος κυρία Παρθενόπη Ράλλη, ειδική επιστήμονας της Τράπεζας Γενετικού Υλικού.

Οπως επισημαίνει, έχουν εντοπιστεί ορισμένες εγχώριες παραδοσιακές ποικιλίες σίτου οι οποίες παρουσίασαν σημαντικά υψηλότερη περιεκτικότητα σε πρωτεΐνη και άμυλο σε σχέση με εμπορικές βελτιωμένες ποικιλίες. «Αυτές οι εγχώριες ποικιλίες θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν σε προγράμματα βελτίωσης με στόχο την επιλογή γενοτύπων για παραγωγή προϊόντος υψηλής ποιότητας και διατροφικής αξίας» σημειώνει.

Εν τούτοις οι τοπικές ποικιλίες οι οποίες επικράτησαν αφενός λόγω της εμπειρικής επιλογής τους από τους αγρότες (οι γεωργοί διατηρούσαν τα πιο αποδοτικά, ανθεκτικά και ποιοτικά φυτά) και αφετέρου λόγω της φυσικής τους επικράτησης μέσα στους αιώνες έχουν εδώ και δεκαετίες εκτοπιστεί. Οι πολυεθνικές εταιρείες κατάφεραν από τη δεκαετία του 1960 και μετά να επιβάλουν στους παραγωγούς συγκεκριμένα υβρίδια, τα οποία μάλιστα συχνά απαιτούν χρήση φυτοφαρμάκων που παράγονται από τις ίδιες τις εταιρείες. Ετσι σήμερα οι καλλιεργητές σπανίως επιλέγουν παραδοσιακές ποικιλίες, παρ΄ ότι είναι προσαρμοσμένες στις εδαφολογικές συνθήκες της κάθε περιοχής, είναι ανθεκτικές σε ασθένειες και διαθέτουν ασύγκριτη γεύση και άρωμα. Και αυτό διότι η παραγωγή τους είναι συνήθως μέτρια σε σύγκριση με τις πολύ παραγωγικές σύγχρονες «βελτιωμένες» ποικιλίες.

Το υλικό που ακόμη διασώζεται στην Τράπεζα Γενετικού Υλικού αλλά και στις «κιβωτούς» σπόρων των οργανώσεων καλλιεργείται σήμερα συνήθως από υπερήλικους γεωργούς σε ορεινά χωράφια των νησιών και της ενδοχώρας, είτε γιατί αποτελεί στοιχείο της τοπικής παράδοσης είτε γιατί προσαρμόζεται καλύτερα σε άγονες αγροτικές περιοχές με οριακές συνθήκες. «Είναι φανερό ότι, αν δεν ληφθούν μέτρα ολοκληρωμένης προστασίας τόσο του γενετικού υλικούόσο και του βιοτικού επιπέδου αυτών των περιοχών, αυτό το γενετικό υλικό θα χαθεί οριστικά μαζί με τους παραδοσιακούς γεωργούς και τη γνώση που αυτοί κατέχουν» αναφέρει η κυρία Ράλλη.

Τα τελευταία χρόνια οι τοπικές ποικιλίες εξαφανίζονται με ιδιαίτερα ανησυχητικούς ρυθμούς σε ολόκληρη την Ελλάδα. Οπως λέει ο διευθυντής του «Αρχιπελάγους» κ. Θ. Τσιμπίδης, ποικιλίες φυτών που χρειάστηκαν αιώνες για να εξελιχθούν χάνονται με απίστευτα γρήγορους ρυθμούς. «Είναι χαρακτηριστικό ότι από τις περίπου 200 ποικιλίες σταριού που καλλιεργούνταν στη χώρα μαςέχουν μείνει μόνο 20» παρατηρεί. Επιπλέον, σύμφωνα με τον κ. Π. Σαϊνατούδη, από την Εναλλακτική Κοινότητα «Πελίτι», «μόνο το 2%-3% των ποικιλιών λαχανικών που υπήρχαν πριν από 50 χρόνια στην Ελλάδα έχει διασωθεί».

Η ανεξέλεγκτη καλλιέργεια εμπορικών υβριδίων αποτελεί μεγάλο κίνδυνο για τις ντόπιες ποικιλίες καθώς κατά τη γονιμοποίησή τους, μέσω των εντόμων ή του αέρα, μπορεί να επιμολυνθούν. «Οταν μια τοπική ποικιλία επιμολυνθεί, ο επόμενός της σπόρος θα αποκτήσει χαρακτηριστικά του υβριδίου. Δηλαδή, μια ποικιλία που χρειάστηκε αιώνες για να εξελιχθείμπορεί να εξαφανιστεί ακόμη και σε μία μόνο καλλιεργητική περίοδο» αναφέρει ο κ. Τσιμπίδης. Ετσι οι τοπικές ποικιλίες που ορισμένοι αγρότες προσπαθούν να διατηρήσουν και να καλλιεργήσουν συχνά επιμολύνονται εν αγνοία τους.

Πάντως όσοι ενδιαφέρονται να προμηθευτούν δωρεάν ντόπιους σπόρους και φυτά και να γευθούν παραδοσιακά φαγητά διοργανώνεται πανελλαδική γιορτή στο Μεσοχώρι Δράμας στις 30 Απριλίου 2011. Η γιορτή προσελκύει κάθε χρόνο πολλούς έλληνες αλλά και ξένους επισκέπτες.


Η αρχαία γεωργία
Η Ελλάδα είναι μία από τις σημαντικότερες χώρες στον πλανήτη όσον αφορά το φυτικό καλλιεργήσιμο γενετικό υλικό.Κι αυτό διότι η ελληνική γεωργία έχει μια ιστορία περίπου 10.000 χρόνων. Για παράδειγμα, η φάβα Σαντορίνης σύμφωνα με αρχαιολογικά ευρήματα καλλιεργείται στο νησί από το 1500 π.Χ. Επίσης, τα διαφορετικά μικροκλίματα της χώρας βοήθησαν στην ανάπτυξη χιλιάδων ποικιλιών. Οι ποικιλίες αυτές έχουν περιορισμένες ανάγκες σε νερό αλλά και σε θρεπτικά συστατικά ενώ είναι ανθεκτικές σε ασθένειες και ζιζάνια.«Η καλλιέργεια των ντόπιων ποικιλιών είναι αλληλένδετη με την οικολογική γεωργία»λέει ο κ.Κ. Κουτής, από τη ΜΚΟ «Αιγίλοπας». (Φωτογραφία: Σκηνή παραγωγής μούστου σε μελανόμορφο αγγείο)


Αγρότες στα δίχτυα των πολυεθνικών


Είδη πιπεριάς που καλλιεργούνται από πολλές δεκαετίες στη Ελλάδα O ι αγρότες βρίσκονται παγιδευμένοι στα δίχτυα πολυεθνικών εταιρειών, οι οποίες διατηρούν την εμπορική εκμετάλλευση των ποικιλιών και καθορίζουν τις συνθήκες πώλησής τους. Η διαχείριση των σπόρων από τους 15 κολοσσούς που ελέγχουν το παγκόσμιο εμπόριο σπόρων έχει μετατραπεί σε έναν μηχανισμό κυριαρχίας της παγκόσμιας παραγωγής και των αγροτών. Παράγουν διαρκώς νέους υβριδικούς σπόρους και με ποικίλους τρόπους δεσμεύουν τους παραγωγούς να τους αγοράζουν. Μάλιστα, προωθούν την ανάπτυξη σπόρων που δεν ανανεώνονται. Με άλλα λόγια στείρους σπόρους τους οποίους ο γεωργός δεν μπορεί να συλλέξει για την επόμενη σπορά. Προσπαθούν δηλαδή να ελέγξουν το σύνολο του πολλαπλασιαστικού υλικού. Γι΄ αυτό επιδιώκουν και τον περιορισμό των ποικιλιών. Πρόκειται για τις ίδιες εταιρείες που παράγουν γενετικώς τροποποιημένους σπόρους.


Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artid=359515&dt=09/10/2010#ixzz11wTj2fPj
διαβάστε ολόκληρο το κείμενο εδώ...

Κυριακή 12 Σεπτεμβρίου 2010

Εγκώμιον αποανάπτυξης

εφημερίδα ΑΥΓΗ

Ημερομηνία δημοσίευσης: 05/09/2010
Γιάννης Μπίλλας*

Στα Τρίκαλα της Θεσσαλίας, στη λεκάνη απορροής των νερών του όρους Κόζιακα και ανάμεσα στις αγροτικές κοινότητες Κόκκινου Πύργου, Αγίων Αποστόλων, Ρογγίων, Διπόταμου και Πυργετού βρίσκονται οι Φλέβες (κανάλια) με τρεχούμενο νερό ήπιας ροής. Οι Φλέβες δημιουργήθηκαν κύρια από φυσικές πηγές (ανάβρες) που με τον καιρό διανοίχθηκαν από τους αγρότες, διοχετεύοντας σʼαυτές το νερό της βροχής και των αρτεσιανών. Ο μικρός αυτός υγροβιότοπος αποστραγγίζει το νερό της περιοχής, κάνοντας τη γη καλλιεργήσιμη, επικοινωνώντας με τον Κουμέρκη και τον Αγιαμονιώτη ποταμό, οι οποίοι με τη σειρά τους συνδέονται με τους παραποτάμους του Πηνειού, Ανάποδο και Σαλαμπριά. Ψάρια (αγάδες και μυλωνάκια), καραβίδες, χέλια, βίδρες και νερόκοτες ζούσαν στον υγροβιότοπο των Φλεβών, ως τις αρχές της δεκαετίας του ʼ80. Παράλληλα, υπήρχε μια τοπική διατροφική αυτάρκεια των αγροτών βασιζόμενη στα οικόσιτα ζώα (κότες, πάπιες, γουρούνια, αρνιά, κατσίκια και αγελάδες) και στους κήπους που όλοι, μα όλοι καλλιεργούσαν, ενώ συμπλήρωναν τα γεύματα τους με ψάρια και καραβίδες που ψάρευαν στις φλέβες και στα ποτάμια.

Οι τοπικές αγροτικές κοινωνίες είχαν προσαρμόσει τον τρόπο ζωής τους στο υπάρχον φυσικό περιβάλλον, δίνοντας δείγματα ανακύκλωσης, κυκλικής εναλλαγής καλλιεργειών, αυτάρκειας, οικολογίας, μέτρου, σεβασμού στο περιβάλλον, ανεξαρτησίας από εισροές, όλα αυτά, ενδεχομένως, χωρίς να γνωρίζουν καθόλου αυτές τις έννοιες. Πέρα από την αυτάρκεια (οικονομική και διατροφική) που παρείχαν στους αγρότες τα κατοικίδια ζώα, οι κοπριές τους χρησίμευαν ως λίπασμα για τους κήπους. Με τα περισσεύματα των κήπων (από τα παζάρια) τάιζαν τα οικόσιτα ζώα τους. Παράλληλα, κρατούσαν και αντάλλασαν ντόπιους σπόρους φυτών, εξασφαλίζοντας ποικιλία γεύσεων. Βοσκότοποι (λιβάδια), κήποι, καλλιέργειες (σιτάρι, κριθάρι, καλαμπόκι, τριφύλλι) εναλλάσσονταν κατά καιρούς στη καλλιέργεια διατηρώντας τη γη παραγωγική και υγιή. Με τα γέρικα ξύλα από τους φυσικούς φράχτες (λεύκες, αγριολεύκες, φτελιάδες, ιτιές) ζέσταιναν τα σπίτια τους τον χειμώνα, ενώ οι περισσότεροι φρόντιζαν και ένα μικρό αμπέλι για τις χαρές και τις λύπες της ζωής.

Η Απώλεια της Αυτάρκειας

Εκεί στα τέλη της δεκαετίας του ʼ70 και αρχές τις δεκαετίας του ʼ80, εισβάλλει στην οικονομία της υπαίθρου η ονομαζόμενη «Πράσινη Ανάπτυξη», έχοντας ως κυρίαρχο στοιχείο την υποταγή του περιβάλλοντος και των αγροτών στην εντατικοποίηση της παραγωγής και στο μύθο της συνεχούς μεγέθυνσης. Μονοκαλλιέργειες καρπουζιών, καπνού και κυρίως βάμβακος ισοπεδώνουν κάθε σπιθαμή της γης. Δένδρα κόβονται, ανεμοφράκτες γκρεμίζονται, μπροστά το τρακτέρ ψεκάζει με ζιζανιοκτόνα,1 ακολουθεί το χημικό λίπασμα και στη συνέχεια η σπορά με καινούργιους υβριδικούς σπόρους. Αργότερα ακολουθούν κι άλλοι ψεκασμοί με ζιζανιοκτόνα (για τα χορτάρια) και με εντομοκτόνα για «τα βλαβερά» έντομα.

Χιλιάδες τόνοι χημικών λιπασμάτων, ζιζανιοκτόνων, εντομοκτόνων, παρασιτοκτόνων, ρίχνονται στην αγροτική γη. Το νερό της βροχής και του ποτίσματος ξεπλένει τα υπολείμματα των φυτοφαρμάκων2 και των λιπασμάτων. Κιτρινίζουν3 οι Φλέβες από τα ζιζανιοκτόνα, το νερό της Φλέβας, λόγω της ήπιας ροής, «κρατάει» για μέρες τα φυτοφάρμακα. Οι αγάδες ψοφάνε,4 οι καραβίδες και τα χέλια εξαφανίζονται, η υπόλοιπη υδρόβια ζωή (νερόκοτες. βίδρες. νεροχελώνες) και τα πουλιά εγκαταλείπουν τις Φλέβες λόγω έλλειψης τροφής. Ο υδροφόρος ορίζοντας γεμίζει νιτρικά. Σύμφωνα με έρευνα του καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας κ. Νικήτα Μυλόπουλου, στην ευρύτερη περιοχή χρησιμοποιούνται 230.000 τόνοι λιπάσματα και 2.000 τόνοι φυτοφάρμακα σε ετήσια βάση.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο αγρότης να χάσει την επαφή με τον κύκλο ζωής της γης. Υιοθετεί τη γραμμική αντίληψη για την παραγωγή και χάνει την αυτάρκεια του. Επιδοτήσεις ρέουν άφθονες, πολυεθνικές αγροχημικών, τράπεζες και εταιρείες παραγωγής αγροτικών μηχανημάτων κάνουν χρυσές δουλειές. Το Α.Ε.Π. της χώρας μεγαλώνει, μεγενθύνεται ταυτόχρονα και η εξάρτηση από τις πολυεθνικές αγροχημικών προϊόντων. Οι σπόροι κάθε χρόνο αγοράζονται αντί να παράγονται από τον αγρότη, οι ίδιες εταιρείες που παράγουν τους σπόρους - υβρίδια, παράγουν και τα φυτοφάρμακα και τα λιπάσματα. Αγοράζονται μεγαλύτερα και βαρύτερα γεωργικά μηχανήματα, η γη οργώνεται όλο και πιο βαθιά, ρίχνονται περισσότερα λιπάσματα και φυτοφάρμακα, η αγροτική παραγωγή αυξάνεται, ενώ ταυτόχρονα μεγαλώνει το χρέος των αγροτών στις τράπεζες.

Το όρια της μεγέθυνσης

Κάποια στιγμή η ύβρις της διαρκούς μεγέθυνσης δείχνει τα όρια της. Η απόδοση της αγροτικής γης, παρʼόλο που διπλασιάζεται η ποσότητα του λιπάσματος, μένει η ίδια και μειώνεται. Σύμφωνα με στοιχεία της Διεύθυνσης Αγροτικής Ανάπτυξης, 55.000 στρέμματα στη Θεσσαλία βρίσκονται στο στάδιο της ερημοποίησης, που σημαίνει νεκρή γη, όσο και να τη λιπαίνεις δεν αποδίδει πια. Οι τιμές των αγροτικών προϊόντων κατρακυλούν, τα προϊόντα μένουν απούλητα. Οι Γκουρού της διαρκούς ανάπτυξης προσπαθούν να στρέψουν τους αγρότες στην καλλιέργεια μεταλλαγμένων(GMO) και ενεργειακών φυτών (βιοκαύσιμα), διατηρώντας ανέπαφο το ίδιο μοντέλο παραγωγής.

Στο μεταξύ οι αγρότες μετρούν απώλειες. Η ύπαιθρος εγκαταλείπεται, η βιοποικιλότητα βρίσκεται σε κίνδυνο, εξαφανίζεται ο πλούτος των ντόπιων ποικιλιών, φυτών και ζώων, τα ύδατα υπεραντλούνται και μολύνονται, ενώ σημειώνεται κατακόρυφη πτώση του υδροφόρου ορίζοντα. Στις πεδιάδες της Θεσσαλίας οι γεωτρήσεις φτάνουν πια στα 350 μέτρα βάθος.5 Την ίδια στιγμή, οι ποταμοί νεκρώνουν, υγροβιότοποι καταστρέφονται και ο Πηνειός, σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, γίνεται ο δεύτερος πιο μολυσμένος ποταμός στην Ευρώπη μετά τον Πάδο της Ιταλίας.

Οι αγρότες του παραδείγματος «αναπτύχθηκαν». Η ανάπτυξη τους εξαφάνισε τα ψάρια (τη τροφή τους) με τη χρήση των φυτοφαρμάκων, μόλυνε τους ποταμούς και αυτοί με τη σειρά τους μόλυναν τη θάλασσα. Έτσι οι αγρότες μας με τα κέρδη της ανάπτυξης αγοράζουν πια τα ψάρια τους, τα οποία έχουν μεγαλώσει με ένα μέρος των φυτοφαρμάκων και λιπασμάτων που οι ίδιοι χρησιμοποίησαν για να «αναπτυχθούν», φαύλος κύκλος δηλαδή. Τo Ιερατείο της διαρκούς ανάπτυξης τους λέει να μην ανησυχούν, θα εκτρέψουμε τον Αχελώο. Σύσσωμο το πολιτικό προσωπικό του τόπου τάσσεται υπέρ της εκτροπής του Αχελώου6 και υπερ της αέναης ανάπτυξης. Ο παραγωγισμός, ως συστημική υπερκομματική ιδεολογία, κυριαρχεί σχεδόν παντού.

Άγνοια ή Σκοπιμότητα

Σύμφωνα με τον κοινωνιολόγο Ζίγκμουντ Μπάουμαν «ο Καπιταλισμός είναι ένα παρασιτικό σύστημα. Μπορεί να ευημερεί μόνον όταν βρίσκει έναν οργανισμό, τον οποίο δεν έχει ακόμα εκμεταλλευτεί, καταστρέφοντας τον». Επιβιώνει δημιουργώντας διαρκώς ανάγκες, βασίζεται στην υπερπαραγωγή και την υπερκατανάλωση, καταστρέφοντας σύμφωνα με τον Μαρξ, χάριν του κέρδους, και τις δυο μόνιμες πηγές πλούτου, τη γη και τους ανθρώπους.

Αλλοτρίωση

Άνθρωποι που παράγουν με τον τρόπο των αγροτών του παραδείγματος μας, υιοθετούν - εν αγνοία τους άραγε; - και το ανάλογο νόημα ζωής που προβάλλει η διαρκής Καπιταλιστική Ανάπτυξη. Παρήγαγε με όποιον τρόπο μπορείς για να αυξήσεις την παραγωγή σου, μη νοιάζεσαι για το φυσικό περιβάλλον, μη δείχνεις καμία αλληλεγγύη για τις γενιές που θα ρθουν. Αδιαφόρησε για τις επιπτώσεις στη υγεία των ανθρώπων που θα χρησιμοποιήσουν τα προϊόντα που παράγεις. Η ηθική του Καπιταλισμού στα μεγαλείο της! Όσο για την πείνα στον τρίτο κόσμο μην ανησυχείτε. Οι εταιρείες των μεταλλαγμένων ετοίμασαν ένα ένζυμο που θα επιτρέπει τους φτωχούς να χωνεύουν το χορτάρι και τα φύλλα των δέντρων.7

Την ίδια στιγμή, με δυο ευρώ, ημερησίως που είναι το κατά κεφαλήν εισόδημα της συντριπτικής πλειοψηφίας των χώρων του τρίτου κόσμου, επιδοτούνται ημερησίως τα βοοειδή στην Ευρώπη.8 Το 4% του παγκόσμιου πληθυσμού (ΗΠΑ) καταναλώνει το 25% της παγκόσμιας παραγόμενης ενέργειας.9 Αν όλες οι χώρες αποκτήσουν το ίδιο επίπεδο ανάπτυξης, παραγωγής και κατανάλωσης με τις ΗΠΑ, χρειαζόμαστε 3 με 4 γαίες ακόμα. Ο δικός μας αγρότης έχασε τους αγάδες του και την αυτάρκεια του, ο κάτοικος του βιομηχανικά ανεπτυγμένου βορρά κάθισε να αγναντέψει τα αστέρια και αντίκρισε έντρομος την τρύπα του όζοντος.

«Τι να κάνουμε;»…

Στην καρδιά της οπτικής του γράφοντος βρίσκεται ο προβληματισμός του φυσικού-οικονομολόγου Nicholas Georgescu Roegen που υποστηρίζει ότι είναι αδύνατη μια απεριόριστη ανάπτυξη μέσα σε έναν πεπερασμένο κόσμο. Θεωρώ επίσης ότι «η οικολογία είναι ανατρεπτική, επειδή θέτει υπό ερώτηση το καπιταλιστικό φαντασιακό που εξουσιάζει τον πλανήτη. Απορρίπτει το κεντρικό κίνητρο, σύμφωνα με το οποίο η μοίρα μας είναι να αυξάνουμε ασταμάτητα την παραγωγή και την κατανάλωση. Δείχνει (η οικολογία) τον καταστροφικό αντίκτυπο της καπιταλιστικής λογικής πάνω στο φυσικό περιβάλλον και στη ζωή των ανθρώπινων όντων».10

Ίσως χρειαστεί αρκετός χρόνος και προσπάθεια ακόμα για να αποδομηθεί το κεντρικό φαντασιακό της διαρκούς μεγέθυνσης στον αγροτικό κόσμο και μια σειρά από αυταπάτες που καλλιεργήθηκαν στους αγρότες κυρίως μέσω των επιδοτήσεων των Βρυξελών. Κυρίως χρειάζεται να γίνει εμφανής ένας άλλος τρόπος παραγωγής στους ίδιους τους αγρότες. Η άρνηση των κατοίκων των Μεγάλων Καλυβίων να επιτρέψουν την τερατώδη μεγέθυνση της πρώην ΕΛ.ΒΙ.Κ.,11 η άρνηση της Ο.Α.Σ.Ε. (ομοσπονδία αγροτικών συλλόγων Ελλάδας) στην καλλιέργεια των μεταλλαγμένων και ο αγώνας ενάντια στην εκτροπή του Αχελώου είναι κοινά στοιχεία αντίστασης και αποδόμησης της διαρκούς Καπιταλιστικής ανάπτυξης. Τα μικρά και μεσαία αγροκτήματα (κυρίως οικογενειακής δομής) που δημιουργούνται σιγά-σιγά παντού στον τόπο μας, δείχνουν να ξαναπιάνουν το νήμα από το σημείο που κόπηκε. b



1,2 Για λόγους marketing, φυτοφάρμακα ονομάζουν οι εταιρείες τα εντομοκτόνα, ζιζανιοκτόνα και παρασιτοκτόνα που παράγουν.

3,4 Σύμφωνα με αφηγήσεις των Α.Σ. και Θ.Π. και Ν.Ζ. κατοίκων των Κόκκινου Πύργου, Πυργετού και Ρογγίων αντίστοιχα.

5 Χαρά Τζαναβάρα εφ. «Ελευθεροτυπία» 22-03-2010.

6 Με εξαίρεση τον ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ και τους Οικολόγους Πράσινους.

7,8,9 Σερζ Λατούς «Το στοίχημα της Αποανάπτυξης» εκδόσεις ΒΑΝΙΑΣ.

10 Κορνήλιος Καστοριάδης « Η Φαντασιακή θέσμιση της Κοινωνίας» εκδόσεις ΡΑΠΠΑ.

11 Η εταιρία που αγόρασε την ΕΛ.ΒΙ.Κ. προσπάθησε να αυξήσει τον αριθμό των χοιρομητέρων, εισπράττοντας την κατακραυγή και τη πετυχημένη αντίσταση των κατοίκων των Μ.Καλυβίων και της Τρικαλινής κοινωνίας.



*Εκπαιδευτικός - Βιοκαλλιεργητής


διαβάστε ολόκληρο το κείμενο εδώ...

Δευτέρα 23 Αυγούστου 2010

1η Πανθεσσαλική Γιορτή Οικολογικής Γεωργίας και Χειροτεχνίας

Η 1η Πανθεσσαλική Γιορτή Οικολογικής Γεωργίας και Χειροτεχνίας, που πραγματοποιείται στο Βόλο στις 27-28-29 Αυγούστου 2010 (Πάρκο Αγίου Κωνσταντίνου) είναι γέννημα του θεσμού των πανελλαδικών γιορτών που γίνονται εδώ και 17 χρόνια σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας.

Θα βρεθούμε εκεί για να εκθέσουμε και να διαθέσουμε τα προϊόντα μας, να μοιραστούμε γνώσεις και εμπειρίες γύρω από τον οικολογικό τρόπο καλλιέργειας, χτίζοντας κλίμα εμπι...στοσύνης μεταξύ παραγωγού και καταναλωτή χωρίς τη μεσολάβηση τρίτων.

Επίσης θα δοθεί η ευκαιρία στους επισκέπτες να γνωρίσουν την οικολογική χειροτεχνία και να εκτιμήσουν τα φυσικά υλικά που χρησιμοποιούνται από τους χειροτέχνες καθώς και τις πρωτότυπες ιδέες τους.

Παράλληλα στη γιορτή θα υπάρξουν ομιλίες, προβολές, εργαστήρια, ομάδες δημιουργικής απασχόλησης για παιδιά και ψυχαγωγία. Γι΄ αυτό σας προσκαλούμε και σας παροτρύνουμε να λάβετε ενεργό ρόλο σε αυτήν. Η οικονομική κοινωνική και οικολογική κρίση που διανύουμε καθιστά την πρόταση της γιορτής για αλληλέγγυο εμπόριο, αυτάρκεια και αυτοδιαχείριση πιο επίκαιρη και αναγκαία από ποτέ.


ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ

Παρασκευή 27/08/2010
20.00-21.00 Ντόπιοι σπόροι και διατροφική αυτάρκεια απέναντι στον έλεγχο της τροφής, στη διατροφική κρίση και τα μεταλλαγμένα, ομιλητές: ΑΙΓΙΛΟΠΑΣ, ΚΟΙΝΟΣ ΤΟΠΟΣ
21.00-22.00 Προβολή ντοκυμαντέρ "The Future of Food" (Το Μέλλον της Τροφής)
22.00 Μουσική βραδιά

Σάββατο 28/08/2010
12.00-13.00 Καθαρισμός σπιτιού με φυσικά μέσα, Μαρία Σκαρλή
18.00-19.00 Σπιτικό φαρμακείο με βότανα, Φωτεινή Γεωργούση
19.00-20.00 Παρασκευή φυσικών σκευασμάτων για την καταπολέμηση διάφορων ασθενειών των φυτών, Θεοδόσης Παπαθεοδοσίου
20.00-21.00 Ομιλία με θέμα: Διαχείριση νερών του Πηλίου και Καλλικράτης, Βαγγέλης Γαλανόπουλος
21.00-22.00 Παραδοσιακοί χοροί, Χορευτικός Σύλλογος Ν. Ιωνίας
22.00 Μουσική βραδιά

Κυριακή 29/08/2010
18.00-19.00 Παρουσίαση κατασκευής μικρής ανεμογεννήτριας, Κώστας Λατούφης
19.00-20.00 Ενημέρωση-συζήτηση: Ο ρόλος της διατροφής στην πρόληψη και θεραπεία των ασθενειών, Αναστασία Κοτσαμανίδου, ιατρός ομοιοπαθητικός
19.00-20.00 Δέσιμο κοσμημάτων με σύρμα, Άννα Βοζικάκη
20.00-21.00 Ομιλία με θέμα: Γεωργία, διατροφή και κλιματική αλλαγή, τοπικοποίηση, Κολέμπας Γιώργος

ΧΑΡΙΣΤΙΚΟ ΠΑΖΑΡΙ
Πείτε το στους φίλους σας: κατά τη διάρκεια της γιορτής θα λειτουργεί χαριστικό παζάρι. Όποιος έχει πράγματα σε καλή κατάσταση (ρούχα, παιχνίδια, βιβλία, χρηστικά αντικείμενα κλπ.) σε καλή κατάσταση, μπορεί να τα φέρει από Πέμπτη απόγευμα.

ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ - ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ

Παρασκευή 27/08/2010
19.00-20.00 Παραδοσιακά παιχνίδια της Ελλάδας, Κάκια Καλαϊτζίδου, Αργυρώ Χαλκιαδάκη
19.00-20.00 Δημιουργική απασχόληση, Βενετία Βαλσαμοπούλου

Σάββατο 28/08/2010
12.00-13.00 Κατασκευές από ζυμάρι, Κατσιούλη Αναστασία
16.00-17.00 Κατασκευές από ξύλο, Κατερίνα Βασιλειάδου, παιχνίδι με ξύλινα τούβλα (jega), Δημήτρης Βασιλειάδης
19.00-20.00 Αφήγηση παραμυθιού με μουσική, Κατερίνα Καλαϊτζίδου

Κυριακή 29/08/2010
12.00-13.00 Δημιουργίες με πηλό, Μπαλαμπουγιούκη Σοφία
19.00-20.00 Κουκλοθέατρο, ο Λεπτοκαράκης και η Μικρή Νεράιδα, Πηνελόπη Μητσακάκη
διαβάστε ολόκληρο το κείμενο εδώ...

Κυριακή 13 Ιουνίου 2010

Γιορτή Οικολογικής Γεωργίας και Χειροτεχνίας 2010

Το Δίκτυο Πολιτών για το Περιβάλλον Ν।Πέλλας διοργανώνει γιορτή οικολογικής γεωργίας και χειροτεχνίας, με τη συμμετοχή δεκάδων βιοκαλλιεργητών και χειροτεχνών από την περιοχή μας και όλη την Ελλάδα। Η γιορτή θα πραγματοποιηθεί στην πόλη των Γιαννιτσών και θα διαρκέσει 3 ημέρες 18, 19 και 20 Ιουνίου στο πάρκο του πολύκεντρου στον πεζόδρομο. Στη διάρκεια της ημέρας θα υπάρχουν εκθέματα προϊόντων από τους συμμετέχοντες σε μικρούς πάγκους με παράλληλη ενημέρωση των επισκεπτών για τις μεθόδους καλλιέργειας και χειροτεχνίας. Οι ημέρες θα ξεκινούν με εργαστήρια για παιδιά και ενήλικες, θα συνεχίζουν με ομιλίες-ανοιχτές συζητήσεις σχετικές με θέματα περιβάλλοντος και θα καταλήγουν με ζωντανή μουσική από τοπικούς μουσικούς – συγκροτήματα.

Η γιορτή αυτή, που διοργανώνεται εδώ και χρόνια σε διάφορες περιοχές της χώρας μας, εκτός από το αυτονόητο της προβολής του οικολογικού τρόπου καλλιέργειας και παραγωγής, έχει σκοπό να προβάλλει την ιδέα της συνεργασίας και αλληλεγγύης, της άμεσης σχέσης παραγωγού-καταναλωτή, της τοπικότητας των προϊόντων, προτάσσοντας την επανασύνδεση φύσης-κοινωνίας και την αποσύνδεση από τη σκληρή εμπορευματοποί-ηση των πάντων. Κατά τη διάρκεια των γιορτών αυτών, προβάλλονται και αναδεικνύονται παράλληλα τα ιδιαίτερα τοπικά περιβαλλοντικά προβλήματα.

Το Δίκτυο Πολιτών για το Περιβάλλον, κατά τη διάρκεια της γιορτής στον δικό του πάγκο, θα προβάλλει με ενημερώσεις σε έντυπο και ψηφιακό υλικό τα περιβαλλοντικά ζητήματα της περιοχής μας, που από το διάστημα της ίδρυσής του ανέδειξε, όπως τη ρύπανση του Λουδία, τη διεκδίκηση απόδοσης του στρατοπέδου «ΚΑΨΑΛΗ» εξ’ολοκλήρου στους πολίτες, με τη δημιουργία στη θέση του, περιαστικού δάσους, την αξιοποίηση των ελεύθερων χώρων και την τραγική έλλειψη πρασίνου στην πόλη, τον προαστιακό σιδηρόδρομο μέσω Γιαννιτσών κ.τ.λ. Για όλα αυτά δε, θα πραγματοποιηθεί και ξεχωριστή ανοιχτή συζήτηση το απόγευμα του Σαββάτου,19/06. Επίσης στον χώρο μας θα υπάρχει αναρτημένη λίστα με ονόματα συμπολιτών μας που επιθυμούν να ξεκινήσουν ανταλλακτικό «εμπόριο» ανταλλάσοντας αντικείμενα που δεν χρειάζονται ή και υπηρεσίες που μπορούν να προσφέρουν.

Καλούμε τους συμπολίτες μας να συμμετέχουν σε όλες τις εκδηλώσεις της γιορτής. Να δώσουμε έτσι κι ένα μήνυμα ότι οι απλοί άνθρωποι μπορούμε μέσα από τη συλλογική προσπάθεια και την εθελοντική προσφορά, να οργανώσουμε τη ζωή μας με τρόπο που θα εξυπηρετεί τις ανάγκες μας, δεν θα υπηρετεί κανένα ιδιοτελές συμφέρον και θα είναι μακριά από την καταστροφική λογική του κέρδους.

Γιορτή οικολογικής γεωργίας και χειροτεχνίας
Παρασκευή 18 - Σαββάτο 19– Κυριακή 20 Ιούνη 2010
Πάρκο Πολύκεντρου Γιαννιτσών
Έκθεση προϊόντων: 10 π.μ. – 10:00 μ.μ.
Συζητήσεις: 7:00 μ.μ.- 9:00 μ.μ.
Μουσικές βραδιές: 9:30 μ.μ( έναρξη ) διαβάστε ολόκληρο το κείμενο εδώ...

Σάββατο 5 Ιουνίου 2010

Νέα νομοθεσία της Ε.Ε. για τους σπόρους: Απειλή για τις τοπικές ποικιλίες, ευνοϊκή για πατέντες & τεχνολογίες ελέγχου

Πηγή: http://www.biotechwatch.gr

Μια νέα αναθεώρηση της νομοθεσίας της Ε.Ε. σχετικά με την εμπορία σπόρων που αναμένεται να ισχύσει σύντομα, δείχνει να αποτελεί ουσιαστική απειλή για την διατήρηση και κυκλοφορία των τοπικών ποικιλιών, οδηγώντας μέχρι και στην απαγόρευση τους. Αντίθετα οι προτεινόμενες ρυθμίσεις ευνοούν τις μεγάλες εταιρείες σπόρων μέσω της επέκτασης των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας και την προώθηση νέων τεχνολογιών έλεγχου για όλες τις εμπορικές φυτικές ποικιλίες.

Διατήρηση της ποικιλομορφίας; όχι και τόσο..


Χωρίς να έχει γίνει δημόσια αντιληπτό, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει αρχίσει να αναθεωρεί την νομοθεσία της Ε.Ε. σχετικά με την εμπορία σπόρων από το 2008. Μέχρι και πριν μερικά χρόνια, η εμπορία σπόρων μη εγγεγραμμένων ποικιλιών (τοπικών, παραδοσιακών και ιδιοπαραγώμενων) δεν υφίσταντο στις περισσότερες χώρες κάποιο ουσιαστικό έλεγχο, μιας και αποτελούσαν σχετικά μικρό κομμάτι της αγοράς και διακινούνταν χωρίς ανταγωνιστικές εμπορικές προθέσεις. Τον Ιούνιο του 2008, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή υπέβαλε μια οδηγία σχετικά με την διατήρηση συγκεκριμένων ποικιλιών καταλήγοντας σε μια σειρά οδηγιών, οι οποίες εφαρμόζονται με διαφορετικό τρόπο σε κάθε χώρα της Ε.Ε.. Ο ρόλος τους είναι η ρύθμιση της εμπορικής κυκλοφορίας φυλών ζώων, φυτικών ποικιλιών προσαρμοσμένων σε τοπικές συνθήκες καθώς και εκείνων που κινδυνεύουν με εξαφάνιση. Τα κράτη μέλη της Ε.Ε. θα υποχρεωθούν σύντομα, πιθανότατα εντός τους 2010, να ενσωματώσουν τις σχετικές οδηγίες στην εθνική τους νομοθεσία.

Ωστόσο, παρόλο τον τίτλο “για την διατήρηση της ποικιλομορφίας", οι οδηγίες αυτές δεν έχουν συνάδει μέχρι τώρα με τον σκοπό τους, το να σταματήσει δηλαδή η απώλεια αγροτικής βιοποικιλότητας και να απλοποιηθεί η σχετική νομοθεσία. Όπως έχει επισημανθεί, αν και επέτρεψαν την καταχώρηση τοπικών ποικιλιών στους επίσημους καταλόγους, παράλληλα έχουν δημιουργηθεί και πολλά υπερβολικά γραφειοκρατικά εμπόδια. Τρεις προϋποθέσεις αυτών θεωρούνται ιδιαίτερα παράλογες και εκτιμάται ότι εμπεριέχουν κατά πολύ τον κίνδυνο απαγόρευσης των μη καταχωρημένων ποικιλιών: Η ανάγκη απόδειξης της σπουδαιότητας της συγκεκριμένης ποικιλίας, ο περιορισμός και διανομή των τοπικών σπόρων μόνο στις περιοχές καταγωγής τους και ο ποσοτικός περιορισμός της καλλιέργειας των ποικιλιών σε αναλογία με τις εμπορικές ποικιλίες.

Οι πιέσεις του λόμπι της βιομηχανίας σπόρων

Σημαντικό ρόλο για την μορφοποίηση των παραπάνω οδηγιών φαίνεται να έπαιξε η σποροπαραγωγική βιομηχανία, με διεθνής πια επιχειρηματική δραστηριότητα και με τις δέκα μεγαλύτερες εταιρίες να ελέγχουν το 67% της αγοράς. Μεταξύ αυτών βρίσκονται κολοσσοί όπως η Monsanto, Bayer και η Syngenta οι οποίες, πέρα της χημικής και βιοτεχνολογικής βιομηχανίας, έχουν εξαπλωθεί ραγδαία και στο χώρο της εμπορίας σπόρων και εφαρμόζουν εδώ και καιρό έντονες πιέσεις ως λόμπι στην Ε.Ε. για την νέα νομοθεσία, απαιτώντας την ενίσχυση των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας και την προστασίας τους. Οι εταιρείες ισχυρίζονται ότι χάνουν αυτή τη στιγμή το 40% των εν δυνάμει αγορών λόγω “παράνομης αναπαραγωγής”, όπως την ονομάζουν, καθώς και λόγω της σποροπαραγωγής μη-καταχωρημένων ποικιλιών. Τα συμφέροντα της Ευρωπαϊκής βιομηχανίας σπόρων εκπροσωπούνται σε όλες τις ηπείρους εντός της Διεθνούς Ένωσης για την Προστασία Νέων Φυτικών Ποικιλιών (UPOV) μέσω πολιτικών που αφορούν την Προστασία των Φυτικών Ποικιλιών (PVP).

Μοριακό “barcode” για τα φυτά..

Μέχρι τώρα η γενετική μηχανική έδειχνε να εξυπηρετεί την βιομηχανία ως ιδανική λύση για την εξασφάλιση των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας, καθώς οι γενετικά τροποποιημένες ποικιλίες μπορούν να πατενταριστούν και να εντοπιστούν στα χωράφια μέσω του γενετικού τους κώδικα. Οι γεωργοί που δεσμεύονται με σχετικά συμβόλαια, μπορούν να μηνυθούν για παράνομη αναπαραγωγή, σε περίπτωση που φυλάξουν και εμπορευθούν το γ.τ. σπόρο. Η βιοτεχνολογική βιομηχανία έχει αρνηθεί να αναλάβει την ευθύνη για τις τυχόν επιμολύνσεις χωραφιών και εμμένει σε θέσπιση ποσοτικών ορίων που επιτρέπουν την περιορισμένη γενετική μόλυνση σε καλλιέργειες χωρίς γ.τ.ο., χωρίς αυτό να αναγράφεται στην ετικέτα.

Δεδομένης της εντεινόμενης Ευρωπαϊκής αντίστασης στους γ.τ.ο. Η βιομηχανία εισηγείται τώρα άλλες σχετικές τεχνολογικές λύσεις. Στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων για τις νέες νομοθετικές ρυθμίσεις περί εμπορίας σπόρων, επιδιώκουν την δυνατότητα ταυτοποίησης των ποικιλιών μέσω μιας τεχνολογίας γενετικής ακολουθίας, γνωστή και ως Μοριακή Σήμανση. Η τεχνολογία αυτή-η οποία δεν πρόκειται για γενετική τροποποίηση-θα επιτρέψει τις εταιρείες να αναγνωρίζουν τις ποικιλίες τους στο χωράφι και να αποφευχθεί έτσι η εκ νέου σπορά τους το επόμενο έτος. Αγνοείται ωστόσο ο κίνδυνος πως αυτές οι γενετικές αλληλουχίες θα μπορούσαν να εμφανιστούν και να εντοπιστούν σε ένα γειτονικούς αγρούς, λόγω άθελης διασταύρωσης και γονιμοποίησης των φυτών, δημιουργώντας τα ίδια ακριβώς προβλήματα για θέματα κυριότητας, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τους γ.τ.ο.


Παραγωγή και αρπαγή


Ποιες θα είναι οι συνέπειες εάν οι εταιρείες σπόρων καταφέρουν και επιβάλλουν την ατζέντα τους; Περιβαλλοντικές και κοινωνικές οργανώσεις έχουν ήδη επισημάνει την απολυταρχική επίθεση, πρωτίστως κατά των τοπικών ποικιλιών-του τελευταίου “ελεύθερου” κομματιού της αγροτικής παραγωγής-και την δημιουργία μιας επικίνδυνα εξαρτημένης σχέσης συνδιαλλαγής και έλεγχου μέσω πατεντών και νέας τεχνολογίας, ακόμη και στους συμβατικούς σπόρους.

Μια κατάφωρη αφαίρεση δηλαδή των θεμελιωδών δικαιωμάτων της διατήρησης και ιδιοπαραγωγής σπόρων και μια τεράστια μεταφορά αξίας και από τους αγρότες προς τις εταιρείες που διεκδικούν ανοιχτά πια βασικές γεωργικές διαδικασίες. Το ενδιαφέρον είναι πως ακόμη και κάποιοι συντηρητικοί αναλυτές έχουν αρχίσει να αντιλαμβάνονται ότι τα παραπάνω μπορούν να οδηγήσουν σε μείωση της ανάπτυξης και έρευνας. Με μια βιομηχανία η οποία, μη μπορώντας να παράξει αξία μέσω της καινοτομίας, προσπαθεί να αρπάξει το τελευταίο υπόλοιπο της αγοράς και να αυξήσει τα κέρδη της, εμποδίζοντας ως εκ τούτου την οποιαδήποτε πρόοδο της γεωργίας.

Β.Γ. διαβάστε ολόκληρο το κείμενο εδώ...

Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2010

Η «φούσκα» των βιολογικών

Στα χαρτιά έχουμε 25.000 Ελληνες βιοκαλλιεργητές, στα ράφια ελάχιστα ελληνικά βιολογικά προϊόντα. Τι συμβαίνει από το χωράφι στο ράφι;

Των ΛΙΝΑΣ ΓΙΑΝΝΑΡΟΥ, ΗΛΙΑ ΚΑΝΤΑΡΟΥ
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
27.2.2010

Το πρόβλημα μοιάζει να είναι για… δυνατούς λύτες. Γιατί στα χαρτιά η χώρα μας μοιάζει να παράγει κάθε λογής αγροτικά και κτηνοτροφικά αγαθά βιολογικής προέλευσης, αλλά, ως εκ θαύματος, στα καταστήματα η συντριπτική πλειονότητα των προϊόντων είναι εισαγόμενα; Τι συμβαίνει στη διαδρομή από το χωράφι στο ράφι; Η απάντηση είναι ότι η περίφημη ανάπτυξη της βιολογικής γεωργίας, την οποία πανηγυρίζει κάθε χρόνο το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων ανακοινώνοντας την επέκταση του προγράμματος, είναι στην πραγματικότητα μια... φούσκα. Η αλήθεια είναι ότι, ενώ στα μητρώα του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων βρίσκονται εγγεγραμμένοι περίπου 25.000 παραγωγοί βιολογικών προϊόντων (αγρότες και κτηνοτρόφοι), μόνο οι 4.000 από αυτούς διοχετεύουν στην αγορά τα προϊόντα τους - με τον αριθμό τους να βαίνει μειούμενος. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία, η αυξανόμενη ζήτηση για βιολογικά προϊόντα εξακολουθεί να καλύπτεται κυρίως από το εξωτερικό: τα εισαγόμενα βιολογικά τρόφιμα αντιστοιχούν στο 57% της αγοράς, ενώ στα φρούτα και τα λαχανικά το ποσοστό ξεπερνά το 80%.

Επιδοτήσεις χωρίς έλεγχο

Στη ρίζα του προβλήματος βρίσκεται ένα παρωχημένο και λίγο «ύποπτο» σύστημα επιδοτήσεων, στο οποίο βασίζεται σχεδόν εξ ολοκλήρου η πολιτική για την ανάπτυξη της βιολογικής γεωργίας στη χώρα μας. Και αυτό γιατί, στην Ελλάδα, η επιδότηση δεν είναι συνδεδεμένη με το προϊόν. Ο παραγωγός μπορεί δηλαδή να εξασφαλίσει το συνολικό ποσό των χρημάτων χωρίς ποτέ να ελεγχθεί εάν πράγματι παράγει βιολογικά προϊόντα, καθώς για το κράτος αρκεί ένας παραγωγός να μη ρίχνει χημικά στο χωράφι του για να ονομαστεί βιοκαλλιεργητής και να ενταχθεί στο πρόγραμμα! Η πολιτική αυτή έχει στόχο δήθεν την προσπάθεια «εξυγίανσης» των εδαφών (αυτό τουλάχιστον απαντά σχεδόν μονότονα το αρμόδιο υπουργείο), δηλαδή την προστασία του περιβάλλοντος και μόνο σε δεύτερο επίπεδο την ανάπτυξη της βιολογικής γεωργίας. Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ, ωστόσο, γνωρίζουν πολύ καλά πως, στην πραγματικότητα, το σύστημα αυτό ήταν ένας τρόπος να διοχετευτούν γρήγορα χρήματα στον αγροτικό κόσμο, μια τονωτική ένεση στον πολύπαθο παραγωγικό κλάδο. Ετσι η επιδότηση δίνεται με το στρέμμα. Βάσει του προγράμματος του 2005, τα ετήσια ποσά κυμαίνονται, ανάλογα με το προϊόν, από 33 ευρώ/στρέμμα (σιτηρά, αρωματικά) έως 90 ευρώ/στρέμμα (ελιές, αμπέλια, μηλοειδή, εσπεριδοειδή).

Πράγματι, στα «χαρτιά» πάμε καλά. Ο αριθμός των βιοκαλλιεργητών εκτοξεύθηκε -από 9.885 το 2004 σε 24.729 το 2007-, ενώ την ίδια περίοδο, οι βιολογικά καλλιεργούμενες εκτάσεις έφτασαν τα 3 εκατ. στρέμματα γης. Ωστόσο, με μια πιο προσεκτική ματιά στα στοιχεία, φαίνεται πως μόνο έπειτα από κάθε νέα προκήρυξη προγράμματος επιδότησης σημειώνεται αύξηση στον αριθμό των βιοκαλλιεργητών. Μετά την προκήρυξη του προγράμματος επιδότησης του 2006, για παράδειγμα, σημειώθηκε αύξηση στις νέες εντάξεις βιοκαλλιεργητών της τάξης του 520%! Αυτό που συστηματικά αποκρύπτεται όμως είναι ότι, με τη λήξη του εκάστοτε πενταετούς προγράμματος επιδότησης, ένα μεγάλο μέρος των βιοκαλλιεργητών αποχωρεί μαζικά από τη βιολογική γεωργία. Ενδεικτικά, από το 2005 ώς το 2006, τα στρέμματα γης σε πλήρες βιολογικό στάδιο (δηλαδή οι εκτάσεις που έχουν «κλείσει» τριετία ως βιολογικές) μειώθηκαν κατά 40%. Συγκεκριμένα, η έκταση της βιολογικά καλλιεργούμενης γης μειώθηκε κατά 63,99% στα σιτηρά, 36% στα αρωματικά φυτά, 32% στα φρούτα, 32% στους ξηρούς καρπούς, 18% στο αμπέλι και 37% στις ελιές - δηλαδή σε μια σειρά από «βασικά» προϊόντα.

Στις «εύκολες» καλλιέργειες

Είναι σαφές ότι εκατοντάδες παραγωγοί εντάχθηκαν στο πρόγραμμα μόνο για να καρπωθούν τις επιδοτήσεις. Ανάμεσά τους αγρότες οι οποίοι θα εγκατέλειπαν το επάγγελμα και διαπίστωσαν ότι, χωρίς κόπο, θα μπορούσαν να ενισχύσουν το εισόδημά τους, αγρότες που ασχολούνται με τη συμβατική γεωργία, αλλά διατηρούν μποστάνι με «καθαρά» προϊόντα για την οικογένεια, άλλοι επαγγελματίες (ανάμεσά τους και πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι), οι οποίοι είχαν ένα «χωραφάκι» και αποφάσισαν να το εκμεταλλευτούν χωρίς να εμπορεύονται τα προϊόντα τους, πολλοί που έχουν εκτάσεις με παρατημένα λιόδεντρα κ.ο.κ. Ενδεικτικό της κατάστασης είναι ότι, μέχρι σήμερα, για να λάβει κανείς επιδότηση για την παραγωγή βιολογικών προϊόντων, δεν χρειαζόταν να είναι κατ' επάγγελμα αγρότης. Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, ότι στη συντριπτική πλειονότητά τους οι νεοεισερχόμενοι στο χώρο της βιολογικής γεωργίας καταπιάνονται με τις λεγόμενες «εύκολες» καλλιέργειες.

Σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, το μεγαλύτερο ποσοστό των βιολογικά καλλιεργούμενων εκτάσεων καταλαμβάνεται από δημητριακά (σκληρό σιτάρι, κριθάρι, βρόμη, αραβόσιτος, μαλακό σιτάρι και σίκαλη), χορτοδοτικά φυτά (από τα οποία παράγονται ζωοτροφές) και ελαιόδεντρα. Αντίθετα, ελάχιστοι είναι εκείνοι που επιλέγουν «δύσκολες» καλλιέργειες, όπως τα φρούτα και τα λαχανικά. Το πρόβλημα γίνεται πιο εμφανές το καλοκαίρι, όταν στα καταστήματα βιολογικών προϊόντων και στα σούπερ μάρκετ τα φρούτα και τα λαχανικά είναι κυρίως εισαγωγής. «Αν καταφέρετε να βρείτε καρότα και κολοκυθάκια ελληνικά, να έρθετε να μου πείτε πού!» δηλώνει χαρακτηριστικά στο ΟΙΚΟ ιδιοκτήτρια καταστήματος βιολογικών προϊόντων.

Ελλειψη δικτύων διανομής

Προφανώς, δεν «φταίνε» μόνο οι επιδοτήσεις. Η Ελλάδα αντιμετωπίζει ένα εγγενές πρόβλημα, λόγω του μικρού, κατακερματισμένου κλήρου. Ακόμη και οι παραγωγοί, με γνώσεις και μεράκι, που επιθυμούν να εμπορευτούν ως βιολογικά τα προϊόντα τους, αδυνατούν να τα διοχετεύσουν στην αγορά, διότι η παραγωγή τους είναι μικρή, συνήθως απομακρυσμένη, και δεν συμφέρει η μεταφορά της στα μεγάλα αστικά κέντρα. Ετσι, πολλοί τα εμπορεύονται ως συμβατικά για να μην τους μείνουν αδιάθετα. Επίσης, η αδυναμία συνεργασίας μεταξύ των παραγωγών για τη δημιουργία συνεταιρισμών που θα αναλάμβαναν τη διοχέτευση των προϊόντων στην αγορά, αποτελεί πρόσκομμα στην ανάπτυξη της βιολογικής γεωργίας. Οπως καταγγέλλουν οι συνειδητοποιημένοι βιοκαλλιεργητές, η έλλειψη δικτύων διανομής των προϊόντων αποτελεί το υπ' αριθμόν ένα εμπόδιο. Είναι χαρακτηριστικό ότι από τους είκοσι παραγωγούς βιολογικού ρυζιού, μόνο οι τρεις καταφέρνουν να το εμπορεύονται ως βιολογικό.

Μια άλλη παράμετρο θέτει μιλώντας στο ΟΙΚΟ ο γενικός διευθυντής της εταιρείας διανομής βιολογικών προϊόντων ΣΕΒΙΣΕ κ. Κώστας Παύλου: «Τα ελληνικά προϊόντα θα έπρεπε να κυριεύουν την αγορά, όμως αυτό δεν συμβαίνει, κυρίως λόγω της έλλειψης δικτύων διανομής. Τα σούπερ μάρκετ, όμως, δεν διευκολύνουν την κατάσταση. Αντιμετωπίζουν τα βιολογικά προϊόντα όπως τα συμβατικά. Περιμένουν, για παράδειγμα, από τα βιολογικά μήλα να έχουν τις ίδιες προδιαγραφές με τα συμβατικά, ίδιο μέγεθος, στιλπνότητα κ.λπ. Αν και τα βιολογικά δεν χαρακτηρίζονται από την ομοιομορφία τους, τα σούπερ μάρκετ την απαιτούν από τους παραγωγούς, γεγονός που ανεβάζει ακόμη περισσότερο το κόστος. Γι' αυτό, τελικά, εισάγουν. Ωστόσο, ο Ελληνας παραγωγός που τόλμησε να μπει στη βιολογική «περιπέτεια» συμβάλλει στην προστασία του περιβάλλοντος και στην ανάπτυξη των ποιοτικών προϊόντων. Θα πρέπει να βοηθηθεί και όχι να πολεμάται».

Πλασματικοί οι αριθμοί

Το αποτέλεσμα όμως είναι το ίδιο - και το «παραδέχονται» μιλώντας στο ΟΙΚΟ και οι αρμόδιοι της Διεύθυνσης Βιολογικής Γεωργίας του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων: οι αριθμοί που πιστοποιούν την ανάπτυξη της βιολογικής γεωργίας στη χώρα είναι πλασματικοί. «Υπάρχει, πράγματι, μεγάλος αριθμός παραγωγών που μπαίνουν στο πρόγραμμα αποκλειστικά και μόνο για την επιδότηση», αναφέρει στέλεχος του υπουργείου. «Τα βασικά κίνητρα όσων εντάσσονται στο πρόγραμμα είναι η οικονομική ενίσχυση που λαμβάνουν και η ποιοτική αναβάθμιση των προϊόντων τους, με στόχο να πετύχουν καλύτερες τιμές και ευκολότερη διάθεση στην αγορά. Στην πράξη όμως, λόγω του μικρού κλήρου, της μεγάλης διασποράς των βιοκαλλιεργητών, της αδυναμίας του «συνεργάζεσθαι» και της έλλειψης των κατάλληλων δικτύων διανομής, μεγάλο μέρος των βιοκαλλιεργητών, μόλις περάσει ο υποχρεωτικός χρόνος παραμονής στο πρόγραμμα επιδότησης της βιολογικής γεωργίας (υπογράφεται πενταετής σύμβαση), εφόσον δεν έχουν βρει διεξόδους για την προώθηση των προϊόντων τους, αποχωρούν από τη βιολογική γεωργία».

ΡΑΦΙΑ ΓΕΜΑΤΑ ΕΙΣΑΓΟΜΕΝΑ

Το ΟΙΚΟ βγήκε στην αγορά, για να δει από πρώτο χέρι την πραγματικότητα που βιώνουν οι καταναλωτές. Μια βόλτα σε εξειδικευμένα καταστήματα αλλά και στις βιολογικές γωνιές των μεγάλων σούπερ μάρκετ ήταν αρκετή για να επιβεβαιώσει πως η συντριπτική πλειονότητα των προϊόντων που διατίθενται είναι εισαγωγής. Μολονότι, ανάλογα με την περίοδο, οι ελλείψεις είναι διαφορετικές, κατά κανόνα τα ελληνικά είδη που λάμπουν διά της απουσίας τους από τα ράφια είναι τα όσπρια, οι πατάτες, τα καρότα, τα μήλα, τα αχλάδια, τα κρεμμύδια, τα σκόρδα, το ρύζι, τα λεμόνια, τα πορτοκάλια, τα κολοκύθια και πολλά άλλα κηπευτικά.

Τεράστιες είναι οι ελλείψεις επίσης στα γαλακτοκομικά, αφού το 80-90% του γάλακτος έρχεται απ' έξω, ενώ περίπου το ίδιο είναι και το ποσοστό των εισαγόμενων γιαουρτιών. Το 80% των χυμών στα ελληνικά ράφια είναι ξένοι, παρότι στο παρελθόν υπήρχε παραγωγή από την Κρήτη. Το 80% των ντοματοπολτών έρχεται επίσης από το εξωτερικό, ενώ ελάχιστο είναι το ποσοστό των ελληνικών οσπρίων, πρόβλημα που υπάρχει και στα συμβατικά. Λείπουν επίσης ελληνικά μέλια, σοκολάτες, μούσλι και πρωινά, γλυκά, μπισκότα και αρτοσκευάσματα. Ευτυχώς, τουλάχιστον προς το παρόν, στα βιολογικά καταστήματα κυριαρχούν απόλυτα το ελληνικό λάδι και οι ελιές. Για να καλύψουν το εμφανές κενό στα υπόλοιπα, πολλά καταστήματα βιολογικών προϊόντων γεμίζουν τις προθήκες τους με παραδοσιακά προϊόντα, εγχώρια μεν, αλλά όχι βιολογικά.

Η πρόταση του ΟΙΚΟ

Με δεδομένο ότι το ζητούμενο είναι η ενίσχυση των βιοκαλλιεργητών και η ανάπτυξη της βιολογικής γεωργίας στη χώρα μας, απαιτείται η άμεση λήψη πέντε συγκεκριμένων μέτρων.

1 Σύνδεση της επιδότησης με το προϊόν. Στόχος είναι ο αποκλεισμός των αγροτών που μπαίνουν στη βιολογική γεωργία μόνο για την επιδότηση. Με απλά λόγια, για να επιδοτηθεί κάποιος, θα πρέπει να προσκομίζει παραστατικά ότι τουλάχιστον μέρος της παραγωγής του διατέθηκε ως βιολογική.
2 Διευκόλυνση στη δημιουργία τοπικών αγορών βιοκαλλιεργητών, ώστε οι μικροί παραγωγοί που δεν μπορούν να φτάσουν τα δίκτυα διανομής να διαθέτουν τα προϊόντα τους στις τοπικές κοινωνίες.
3 Εισαγωγή των βιολογικών προϊόντων, με τη στήριξη της πολιτείας, σε νοσοκομεία, σχολεία, οίκους ευγηρίας, κ.α.
4 Ενταξη των βιολογικών προϊόντων στα μενού των μεγάλων τουριστικών μονάδων, έτσι ώστε οι ξένοι επισκέπτες να τα γνωρίσουν και να τα αναζητήσουν όταν επιστρέψουν στη χώρα τους.
5 Ουσιαστικότερη υποστήριξη από την πολιτεία στις διεθνείς εκθέσεις του εξωτερικού των ελληνικών βιολογικών προϊόντων. διαβάστε ολόκληρο το κείμενο εδώ...

Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2010

Κοινωνικό Φόρουμ στη Μαδρίτη σχετικά με αλληλέγγυα οικονομία και γεωργία: δίκτυα παραγωγών-καταναλωτών

Οι εμπειρίες ενός φίλου που παρακολούθησε το Κοινωνικό Φόρουμ στη Μαδρίτη σχετικά με αλληλέγγυα οικονομία και γεωργία

Το Σεμινάριο για τα δίκτυα παραγωγών-καταναλωτών κράτησε συνολικά γύρω στις 6 ώρες και είχε γύρω στα 80-100 άτομα. Ο στόχος του ήταν να δημιουργηθεί ένας συντονισμός μεταξύ των ομάδων κατανάλωσης, μεταξύ των παραγωγών που εφοδιάζουν αυτές τις ομάδες και να διοργανωθούν δράσεις ενημέρωσης για τη δυνατότητα δημιουργίας ομάδων κατανάλωσης αγροτικών προϊόντων ως εναλλακτική στο βιομηχανικό μοντέλο αγροτικής παραγωγής.

Οι ομάδες κατανάλωσης είναι άτυπες ομάδες τουλάχιστον 10 "μονάδων κατανάλωσης" (που αποτελούνται συνήθως από δύο άτομα μέχρι μια οικογένεια), οι οποίες συγκροτούνται για να πραγματοποιούν παραγγελίες από έναν ή μία παραγωγό. Συνήθως υπάρχουν τρία μοντέλα:

α) Λαμβάνουν σε εβδομαδιαία ή 15θήμερη βάση ένα καλάθι με ό,τι βγάλει ο παραγωγός, χωρίς δυνατότητα επιλογής. Είναι συνήθως προϊόντα συνολικού βάρους 6-8 κιλών, τα οποία κοστίζουν 15 ευρώ. Κάνουν συνελεύσεις συνήθως μια φορά τον μήνα για πρακτικά κυρίως θέματα.

β) Παίρνουν πάλι με την ίδια συχνότητα πράγματα που έχουν όμως επιλέξει από πριν (άρα ο παραγωγός ετοιμάζει ξεχωριστά καλάθια για την κάθε μονάδα κατανάλωσης). Πάλι βρίσκονται περίπου μια φορά τον μήνα για πρακτικά θέματα.

γ) Στην τρίτη περίπτωση πραγματοποιούνται εβδομαδιαίες συνελεύσεις, παρουσία των παραγωγών, που είναι μέλη κι αυτά της συλλογικότητας και έχουν επιλεγεί ως τα άτομα που θα δουλεύουν για ένα διάστημα στο χωράφι. Στη συνέλευση συζητούνται όλα τα θέματα: από το τι θα καλλιεργηθεί μέχρι τον μισθό των παραγωγών. Είναι η περίπτωση του BAH (Κάτω από την Άσφαλτο υπάρχει το Χωράφι), της ομάδας που ξεκίνησε πριν από 7 χρόνια το εγχείρημα των ομάδων κατανάλωσης. Λειτουργούν πάνω από 6 ομάδες BAH, η καθεμία με το χωράφι και τον παραγωγό της, και τα δικά της χαρακτηριστικά.

Τα κοινά στοιχεία και των τριών μοντέλων είναι ότι προμηθεύονται από έναν μόνο παραγωγό (μπορεί ευκαιριακά να παίρνουν τυποποιημένα προϊόντα και από κάπου αλλού) και ότι αυτός ο παραγωγός ζει και δουλεύει σε κοντινή απόσταση, γι αυτό βέβαια μπορεί και μεταφέρει την παραγωγή του στις ομάδεςκατανάλωσης. Στο χθεσινό σεμινάριο, χωρίς να έχουν πλήρη εικόνα, ειπώθηκε ότι υπάρχουν αυτή τη στιγμή 60 περίπου ομάδες, μόνο στη Μαδρίτη. Και ότι σε όλες σχεδόν υπάρχουν λίστες αναμονής, για δύο κυρίως λόγους: επειδή οι παραγωγοί δεν μπορούν να τροφοδοτήσουν περισσότερα άτομα και, κυρίως, επειδή οι ομάδες κατανάλωσης δεν μπορούν να σηκώσουν μεγαλύτερο φόρτο δουλειάς.

Αυτή η μεγάλη ανάπτυξη των ομάδων κατανάλωσης, σε όλη τη χώρα, εξηγείται εν μέρει από την κατάσταση της γεωργίας και της παραγωγής τροφίμων στην Ισπανία: οι μικροί παραγωγοί είναι ελάχιστοι και η αγροτική παραγωγή είναι υπερ-βιομηχανοποιημένη και συγκεντρωμένη στα χέρια λίγων εταιρειών. Δεν υπάρχει η παράδοση των λαϊκών αγορών και η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων αγοράζει τα αγροτικά προϊόντα στο σούπερ μάρκετ. Αλλά ακόμα και στο μανάβικο της γειτονιάς να τα αγόραζε, αυτά είναι όλα ομοιόμορφα και συσκευασμένα σε πλαστικές συσκευασίες (για να διαλέξεις τα χύμα προϊόντα θα πρέπει να φορέσεις πλαστικό γάντι, μην τυχόν και περάσεις στην πατάτα τα μικρόβιά σου), και προέρχονται από τις ίδιες εταιρείες. Επίσης η Ισπανία είναι η ευρωπαϊκή χώρα με τη μεγαλύτερη παραγωγή μεταλλαγμένων προϊόντων και στα χωράφια της γίνεται το 44% των πειραμάτων, όχι σε εργαστήρια, αλλά στο χωράφι. διαβάστε ολόκληρο το κείμενο εδώ...

Τρίτη 26 Ιανουαρίου 2010

Ανάγκη για ίδρυση Λαικής Αγοράς Βιολογικών Προιόντων στη Λαμία.
Το παράδειγμα της Πάτρας

Να στηρίξουμε όλοι τη λειτουργία της πρώτης λαϊκής αγοράς βιολογικών προϊόντων

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΙΠΑ


Η Οικολογική κίνηση Πάτρας χαιρετίζει με ιδιαίτερη ικανοποίηση την απόφαση της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Αχαΐας να υιοθετήσει το αίτημα βιοκαλλιεργητών και περιβαλλοντικών οργανώσεων της περιοχής για τη δοκιμαστική λειτουργία λαϊκής αγοράς βιολογικών προϊόντων στην Πάτρα.

Την απόφαση της Νομαρχίας ανακοίνωσε ο Αντινομάρχης κ. Αθανάσιος Πετρόπουλος κατά τη διάρκεια πρόσφατης ημερίδας (20-1-10) που πραγματοποιήθηκε στο πανεπιστήμιο, με διοργανωτές τις Ενώσεις Βιοκαλλιεργητών Αχαΐας και Ηλείας, την ΟΙΚΙΠΑ και τον Όμιλο Φίλων Βουνού και Θάλασσας και στην οποία πήραν μέρος βιοκαλλιεργητές απ’ όλη τη Δυτική Ελλάδα. Θετικά εκφράστηκε και ο Δήμος της Πάτρας μέσω του εκπροσώπου του κ. Χρήστου Μπακαλάρου που παραβρέθηκε στην ημερίδα.

Τα σημερινά αδιέξοδα της συμβατικής γεωργίας αλλά και τα γενικότερα περιβαλλοντικά και όχι μόνο προβλήματα από τη χρήση βιοκτόνων και λιπασμάτων καθιστούν τις βιοκαλλιέργειες μονόδρομο στην προσπάθεια για την προστασία του περιβάλλοντος και την αναβάθμιση της ποιότητας ζωής όλων μας.

Θεωρούμε επιβεβλημένη όχι μόνο την ενθάρρυνση της προσπάθειας αλλά και την ουσιαστική της στήριξη τόσο από τους ασχολούμενους βιοκαλλιεργητές, όσο και από τους καταναλωτές της πόλης μας για να εδραιωθεί και να αναπτυχθεί προσφέροντας υγιεινά προϊόντα. Οι όποιες δυσκολίες παρουσιαστούν στο ξεκίνημα, δεν πρέπει να αποτελέσουν ανασταλτικό παράγοντα στη λειτουργία της. Ήδη σε πάνω από 20 πόλεις της χώρας μας λειτουργούν με επιτυχία παρόμοιες λαϊκές αγορές.

Ο Δήμος της Πάτρας και η Νομαρχία Αχαΐας οφείλουν να μην σταθούν στα γραφειοκρατικά εμπόδια του σχετικού Προεδρικού Διατάγματος για την ίδρυσή τους και να στηρίξουν ενεργά δυναμικά και έμπρακτα την πρωτοβουλία των παραγωγών και των περιβαλλοντικών οργανώσεων ώστε να λειτουργήσει και στην πόλη μας η πρώτη λαϊκή αγορά βιολογικών προϊόντων σε σύντομο διάστημα.

26-1-2010 διαβάστε ολόκληρο το κείμενο εδώ...

Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2010

Τοξικό το μεταλλαγμένο καλαμπόκι
Πειράματα σε τρωκτικά έδειξαν ότι
η κατανάλωσή του οδηγεί σε βλάβες σε ήπαρ και νεφρούς

Η Μonsanto, ο «γίγαντας» των γενετικώς τροποποιημένων καλλιεργειών, αναγκάστηκε για πρώτη φορά να δημοσιεύσει τα αρχικά δεδομένα τοξικολογικών μελετών που διεξήγαγε σχετικά με τρεις ποικιλίες μεταλλαγμένου καλαμποκιού της. Ανεξάρτητη ανάλυση των στοιχείων αυτών έδειξε ότι η κατανάλωση του μεταλλαγμένου αραβοσίτου μπορεί να οδηγήσει σε βλάβες στο ήπαρ και στους νεφρούς τρωκτικών. Ωστόσο τα αποτελέσματα της ανάλυσης χαρακτηρίστηκαν αβάσιμα από αρμοδίους του Συμβουλίου Βιοτεχνολογίας της Γαλλίας.

Εχοντας τη στήριξη της οργάνωσης Greenpeace και του σουηδικού υπουργείου Γεωργίας, εκπρόσωποι της Επιτροπής Ερευνας και Πληροφόρησης για τη Γενετική Μηχανική, ενός λόμπι ενάντια στα μεταλλαγμένα τρόφιμα, ανάγκασαν τη Μοnsanto να δημοσιεύσει στοιχεία από μελέτες της που αφορούσαν την κατανάλωση από αρουραίους τριών ποικιλιών μεταλλαγμένου καλαμποκιού της επί τρεις μήνες.

Δύο από τις ποικιλίες, οι ΜΟΝ 810 και ΜΟΝ 863, περιέχουν γονίδια για τη βακτηριακή πρωτεΐνη Βt, η οποία προστατεύει από την κάμπια του καλαμποκιού, ενώ η τρίτη ποικιλία (ΝΚ 603) είναι ανθεκτική στο ζιζανιοκτόνο glyphosate. Σημειωτέον ότι οι ποικιλίες αυτές καλλιεργούνται ευρέως στις ΗΠΑ, αλλά μόνο η ΜΟΝ 810 καλλιεργείται στην Ευρώπη και κυρίως στην Ισπανία.

Επανανάλυση αυτών των δεδομένων που έγινε από τον Ζυλ-Ερίκ Σεραλινί του Πανεπιστημίου της Καέν στη Γαλλία κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα πειραματόζωα εμφάνισαν στατιστικώς σημαντικές ενδείξεις τοξικότητας στο ήπαρ και στους νεφρούς (η δημοσίευση έγινε στο επιστημονικό έντυπο «Ιnternational Journal of Βiological Sciences»).

Ο ερευνητής και οι συνεργάτες του ανακάλυψαν εμφάνιση ασυνήθιστων συγκεντρώσεων ορμονών και άλλων ουσιών στο αίμα και στα ούρα των αρουραίων που κατανάλωσαν και τις τρεις ποικιλίες καλαμποκιού, γεγονός που μαρτυρεί πρόκληση προβλημάτων τόσο στη νεφρική όσο και στην ηπατική λειτουργία. Στο τέλος των πειραμάτων μάλιστα θηλυκά πειραματόζωα που κατανάλωσαν το ΜΟΝ 863 παρουσίασαν αυξημένα επίπεδα σακχάρου στο αίμα αλλά και τριγλυκεριδίων (προάγγελοι διαβήτη). Παράλληλα υπήρχαν περαιτέρω ενδείξεις σχετικά με σημάδια βλαβών στους νεφρούς των ζώων που κατανάλωσαν την ποικιλία ΝΚ 603. «Αυτό που δείξαμε δεν αποτελεί απόδειξη τοξικότητας, αλλά ένδειξη τοξικότητας. Είμαι βέβαιος ότι δεν προκαλείται οξεία τοξικότητα, αλλά ποιος μπορεί να γνωρίζει τη χρόνια επίδραση;» σχολίασε ο Σεραλίνι και ζήτησε πιο μακροχρόνιες έρευνες σχετικά με το ζήτημα.

Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι η Μonsanto αντέκρουσε τα ευρήματα, τονίζοντας ότι δεν αποδεικνύουν κίνδυνο για τους καταναλωτές. Στις ίδιες γραμμές κινήθηκε και η ανακοίνωση του Συμβουλίου Βιοτεχνολογίας της Γαλλίας, σύμφωνα με την οποία η μελέτη δεν παρέχει νέα στοιχεία που να μαρτυρούν τοξικότητα. διαβάστε ολόκληρο το κείμενο εδώ...

Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2010

Βιώσιμη γεωργία, στήριξη της υπαίθρου ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ ΤΗΣ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ
http://www.ecogreens.gr
ecogreen@otenet.gr

Οι κινητοποιήσεις των αγροτών, που επαναλαμβάνονται κάθε χρόνο με σημαντικό κόστος για την κοινωνία, αναδεικνύουν για άλλη μια φορά την αποτυχία της ελληνικής αγροτικής πολιτικής και την έλλειψη στρατηγικού προσανατολισμού της πρωτογενούς παραγωγής. Είναι σαφές ότι οι αγρότες βρίσκονται σε οικονομικό αδιέξοδο, αλλά και οι καταναλωτές πληρώνουν υψηλές τιμές αγοράς χωρίς να εξασφαλίζουν και ποιότητα.

Την κρίση προσανατολισμού συμπληρώνει όμως η ανικανότητα και η διαφθορά κυβερνήσεων και φορέων. Στο τέλος του 2009, η χώρα κατάφερε να δώσει μόνο το 50-60% των ενισχύσεων που δικαιούνται οι αγρότες, παρακρατώντας χρήματα που τους ανήκουν και που έχουν λάβει όλοι οι άλλοι ευρωπαίοι αγρότες, επειδή δεν έχει ολοκληρωθεί 18 χρόνια τώρα το Ολοκληρωμένο Σύστημα Διαχείρισης και Ελέγχου. Προγράμματα του Γ' ΚΠΣ κι ενισχύσεις, ιδιαίτερα για τη βιολογική γεωργία δεν έχουν ακόμη αποπληρωθεί.

Είναι σαφές ότι οι αγρότες βρίσκονται σε οικονομικό αδιέξοδο. Με τα επίσημα στοιχεία το 2000-2008 το αγροτικό εισόδημα στη χώρα μας σημείωσε μείωση 19,9%. έναντι αύξησης 15,9% στην Ε.Ε. Έξι χρόνια από το ξεκίνημά της, η νέα Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ) δεν έχει εφαρμοστεί στις θετικές της πλευρές για την Αγροτική Ανάπτυξη, με αποτέλεσμα οι αγρότες να έχουν χάσει τη σταθερότητα και τις τιμές του προηγούμενου καθεστώτος χωρίς να βλέπουν ούτε τα οφέλη από τη νέα λογική της. Είναι λάθος να αντιμετωπίζονται τα προβλήματα της αγροτικής παραγωγής στη λογική “βλέποντας και κάνοντας”, αντί να επιδιώκεται η σχεδιασμένη στήριξη του αγροτικού τομέα με πολιτικές, ουσιαστικές αλλαγές και πόρους που θα στοχεύουν στην μακροχρόνια βιωσιμότητά του και θα στηρίζουν ολοκληρωμένα τον πληθυσμό της υπαίθρου.

Η κατάρρευση του αγροτικού τομέα και η απώλεια εισοδήματος για τους αγρότες αναδεικνύουν όχι μόνο τις διαρθρωτικές αδυναμίες, την κυριαρχία πελατειακών σχέσεων - διαφθοράς σε βάρος των πολλών αγροτών, την αποσάρθρωση των διοικητικών δομών της χώρας αλλά και τις ευθύνες των κυβερνήσεων, των κατεστημένων κομμάτων και των εκπροσώπων τους στον αγροτικό χώρο. Οι μακρόχρονες καθυστερήσεις, η αδιαφάνεια, η κατασπατάληση πόρων σημαντικό μέρος των οποίων κατέληγαν σε νεοπλουτίστικη επίδειξη και κατανάλωση αλλά και η απώλεια σημαντικών κοινοτικών πόρων έμειναν χωρίς καμία επίπτωση για τους υπεύθυνους.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι ζητάμε μια νέα κατεύθυνση της γεωργίας. Η βαθιά κρίση θα πρέπει να αποτελέσει ευκαιρία για σημαντικές αλλαγές στην πολιτική για τον αγροτικό τομέα και την ύπαιθρο συνολικότερα, με διαφοροποίηση των σημερινών οργανωτικών, κοινωνικών και διοικητικών παραγόντων, της εκπαίδευσης και υποστήριξης των αγροτών.

Με δεδομένο ότι η γεωργία στη χώρας μας δεν μπορεί λόγω των περιορισμένων πεδιάδων και των μικρών εκμεταλλεύσεων να παράγει αγροτικά προϊόντα σε μαζική κλίμακα και χαμηλή τιμή, θα πρέπει να στραφεί στη μικρή, εξειδικευμένη και υψηλής ποιότητας παραγωγή με βασική της κατεύθυνση τη βιολογική γεωργία. Αυτό απαιτεί σαφή πολιτικό σχεδιασμό και κατάλληλη υποστήριξη από τις κρατικές αρχές, αλλά και σχεδιασμένη προσπάθεια από τους ίδιους τους αγρότες και ολόκληρη την αλυσίδα παραγωγής (τυποποίηση, εμπορία, διαφήμιση, διανομή).

Παράλληλα, πρέπει να δοθούν κίνητρα για διασύνδεση της αγροτικής οικονομίας με την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος (αγροπεριβαλλοντικά σχέδια, προστασία και διαχείριση περιοχών NATURA, προστασία βιοποικιλότητας) καθώς και με άλλες παραγωγικές δραστηριότητες όπως η αγροτική μεταποίηση, ο αγρο- και οικο- τουρισμός, για παραγωγή πράσινης ενέργειας από γεωργικά υπολείμματα και αξιοποίηση των ΑΠΕ για συμπληρωματικά εισοδήματα ή/και μείωση του κόστους για τους αγρότες καθώς και τη δημιουργία δικτύων παραγωγών-καταναλωτών.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι ζητάμε, λοιπόν, μια νέα κατεύθυνση της γεωργίας:

• Aμεση εξόφληση του συνόλου της ενιαίας ενίσχυσης για όλους τους δικαιούχους και απόδοση ευθυνών σε όσους δεν ολοκλήρωσαν έγκαιρα το "αγροτικό κτηματολόγιο" και το Ολοκληρωμένο Σύστημα Διαχείρισης και Ελέγχου.

• Αξιοποίηση των ευρωπαϊκών ρυθμίσεων που επιτρέπουν περιορισμένες εθνικές ενισχύσεις

• Σύνδεση των ενισχύσεων σε αγροτικές εκμεταλλεύσεις με όρους και υποχρεώσεις για τήρηση συγκεκριμένων περιβαλλοντικών και ποιοτικών προδιαγραφών στην παραγωγή.

• Aμεση χορήγηση του “ποιοτικού παρακρατήματος” με προτεραιότητα στις εκμεταλλεύσεις της βιολογικής γεωργίας και της ολοκληρωμένης διαχείρισης

• Ενίσχυση, με ολοκληρωμένο σχέδιο και εργαλεία, της βιολογικής γεωργίας, των τοπικών μικρών οικοτεχνιών, των αγροτουριστικών μονάδων και των τοπικών παραγωγικών πόρων. Δημιουργία ζωνών υποχρεωτικά βιολογικής καλλιέργειας γύρω από ποτάμια, λίμνες, και γενικά οικολογικά ευαίσθητες περιοχές και οικισμούς.

• Κίνητρα για διασύνδεση της αγροτικής οικονομίας με την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος (αγροπεριβαλλοντικά σχέδια, προστασία και διαχείριση περιοχών NATURA, προστασία βιοποικιλότητας) καθώς και με δραστηριότητες όπως αγροτική μεταποίηση, αγρο- και οικο- τουρισμός, πράσινη ενέργειας από γεωργικά υπολείμματα, αξιοποίηση των ΑΠΕ για συμπληρωματικά εισοδήματα ή μείωση των εξόδων αγροτικής παραγωγής.

• Δημιουργία ανεξάρτητων δικτύων παραγωγής-διανομής- κατανάλωσης αξιοποιώντας, την υπάρχουσα σημαντική εμπειρία σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Δίκτυα παραγωγών-καταναλωτών για απευθείας διακίνηση, χωρίς μεσάζοντες.

• Υποχρεωτική αναγραφή της προέλευσης των αγροτικών προϊόντων και θέσπιση φερέγγυων μηχανισμών επαλήθευσης. Στόχος είναι περισσότερη διαφάνεια για τους καταναλωτές και δυνατότητα επιλογής τοπικών προϊόντων που δεν έχουν διανύσει εκατοντάδες χιλιόμετρα για να φτάσουν στον τόπο κατανάλωσης. Για αυτό το λόγο στηρίζουμε και την προσπάθεια για αντίστοιχη αλλαγή της ευρωπαϊκής νομοθεσίας.

• Να γίνουν οι σημερινές Λαϊκές αγορές αποκλειστικά αγροτών-παραγωγών.

• Διαφάνεια και δικαιοσύνη στις επιδοτήσεις.

• Αμεση καταβολή των οφειλομένων στους αγρότες για υλοποιημένα ευρωπαϊκά προγράμματα (Σχέδια βελτίωσης, νέοι αγρότες, Leader κλπ)

• Εισαγωγή των προϊόντων βιολογικής γεωργίας στα νοσοκομεία, παιδικούς σταθμούς και σχολεία στο πλαίσιο μιας πολιτικής "πράσινων δημόσιων προμηθειών".

• Να εξετασθούν από την Επιτροπή Ανταγωνισμού οι συνθήκες εμπορίας όλων των αγροτικών προϊόντων με διαφάνεια και δημοσιοποίηση όλων των υποθέσεων

• Να υποστηριχτεί από ευρύτερες κοινωνικές δυνάμεις η συγκρότηση ενός ανεξάρτητου αγροτικού κινήματος.

• Αναθεώρηση του προγράμματος «Αλέξανδρος Μπαλτατζής» με σημαντική αναδιανομή πόρων προς βιολογική γεωργία-κτηνοτροφία, αγροπεριβαλλοντικά μέτρα, ποιοτική γεωργία.

• Ειδική ενίσχυση για τις οικογένειες που μένουν σε χωριά μικρού πληθυσμού.

Η Εκτελεστική Γραμματεία των Οικολόγων Πράσινων

Για περισσότερες πληροφορίες:
Σπύρος Σγούρος 6936904300
Γιάννης Παρασκευόπουλος 6979952070


Αναλυτικά οι θέσεις των Οικολόγων Πράσινων:

21-1-2010

Βιώσιμη γεωργία, στήριξη της υπαίθρου
ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ ΤΗΣ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ



Οι κινητοποιήσεις των αγροτών, που επαναλαμβάνονται κάθε χρόνο με σημαντικό κόστος για την κοινωνία, είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου. Η βαθύτερη αιτία βρίσκεται στην έλλειψη στρατηγικού προσανατολισμού της ελληνικής πρωτογενούς παραγωγής. Ο αγρότης και το προϊόν του είναι αφημένοι στη μοίρα τους και στο έλεος των καρτέλ.

Είναι σαφές ότι οι αγρότες βρίσκονται σε οικονομικό αδιέξοδο αλλά και οι καταναλωτές πληρώνουν υψηλές τιμές αγοράς χωρίς να εξασφαλίζουν και ποιότητα.

Έξι χρόνια από το ξεκίνημά της, η νέα Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ) δεν έχει εφαρμοστεί στις θετικές της πλευρές για τις χρηματοδοτήσεις Αγροτικής Ανάπτυξης, με αποτέλεσμα οι αγρότες να έχουν χάσει τη σταθερότητα και τις τιμές του προηγούμενου καθεστώτος χωρίς να βλέπουν ούτε τα οφέλη από τη νέα λογική της. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, την περίοδο 2000-2008 το αγροτικό εισόδημα στη χώρα μας σημείωσε μείωση κατά –19,9%, ενώ την ίδια περίοδο στην Ευρωπαϊκή Ένωση σημείωσε άνοδο κατά +15,9%. Μια τεράστια απόκλιση, μια διαφορά κατεύθυνσης για την οποία δεν δίνουν καμία απάντηση οι πολιτικές δυνάμεις που ασκούν εξ συστήματος αντιευρωπαϊκή πολιτική.

Την ευθύνη για τη συρρίκνωση του αγροτικού εισοδήματος και την αποδιάρθρωση της υπαίθρου έχουν και η κυβέρνηση, τα κατεστημένα, αλλά και οι εκπρόσωποι τους στον αγροτικό χώρο (επίσημοι και ανεπίσημοι) καθώς είναι δύσκολο να κάνουν σχεδιασμό αγροτικής πολιτικής αλλά εύκολο να μοιράζουν υποσχέσεις, επιδοτήσεις ή κοινωνικά επιδόματα. Έντονα είναι διαχρονικά και τα φαινόμενα διαφθοράς σε σχέση με τη διαχείριση των πόρων της αγροτικής πολιτικής, που γίνονται ανεκτά για κομματικούς και πελατειακούς λόγους, παρά το γεγονός ότι κοστίζουν ακριβά στη χώρα και είναι σε βάρος των πολλών αγροτών.

Σημαντική ευθύνη έχει και το ελληνικό κράτος στο σύνολο του για την ανικανότητα εκπόνησης του Ολοκληρωμένου Συστήματος Διαχείρισης και Ελέχου (ΟΣΔΕ) . Έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να συντηρήσουν την πελατειακή εξάρτηση των αγροτών, καλλιεργώντας την υποβάθμιση της αγροτικής παραγωγής και ωθώντας ένα βασικό πυλώνα της οικονομίας σε διαρκή παρακμή και τους αγρότες σε απόγνωση. Δεν υπάρχουν άραγε ευθύνες για όσους δεν κατάφεραν να παραδώσουν, μετά από 18 ολόκληρα χρόνια, το σύστημα αναγνώρισης των αγροτεμαχίων με αποτέλεσμα στο τέλος του 2009, η χώρα να καταφέρει να δώσει μόνο ένα ποσοστό (50-60%) των ενισχύσεων που δικαιούνται οι αγρότες, παρακρατώντας δηλ. χρήματα που τους ανήκουν και έχουν λάβει όλοι άλλοι Ευρωπαίοι αγρότες;

Οι μακρόχρονες αυτές καθυστερήσεις, η αδιαφάνεια, η κατασπατάληση πόρων σημαντικό μέρος των οποίων κατέληγαν σε νεοπλουτίστικη επίδειξη και κατανάλωση, αλλά και η απώλεια σημαντικών κοινοτικών πόρων έμεναν χωρίς καμία επίπτωση για τους υπεύθυνους.

Οξύ είναι, ακόμη, το πρόβλημα πολλών αγροτών, όπως καταγγέλλει το ΓΕΩΤΕΕ, που έχοντας υλοποιήσει ευρωπαϊκά προγράμματα στο πλαίσιο του Γ ΚΠΣ, δεν τους έχουν καταβληθεί τα οφειλόμενα μ' αποτέλεσμα να βρίσκονται σε αδιέξοδο. Το ποιοτικό παρακράτημα δεν έχει ακόμα αποδοθεί, ενώ κατά προφανή αντίθεση με την ευρωπαϊκή λογική αυτού του μέτρου, δεν περιλαμβάνονται σε αυτό τα προϊόντα βιολογικής γεωργίας και της ολοκληρωμένης διαχείρισης, με αποτέλεσμα οι κυβερνητικές αναφορές για ποιοτική γεωργία να μένουν κενές περιεχομένου.
Χρειάζεται όμως επιπλέον να συνειδητοποιήσουμε ότι η σημαντική κρίση που έχει εγκλωβίσει την ελληνική γεωργία και την απειλεί με κατάρρευση, οφείλεται στην αδυναμία της ελληνικής αγροτικής παραγωγής να ανταγωνιστεί στην εγχώρια και τη διεθνή αγορά τα ομοειδή αγροτικά προϊόντα, σε τιμές και ποιότητα που οφείλεται τόσο σε αντικειμενικούς όσο και σε οργανωτικούς, κοινωνικούς και πολιτικούς παράγοντες.

Οι αντικειμενικοί παράγοντες συνδέονται με τη διαμόρφωση των εδαφών και το μέγεθος των εκμεταλλεύσεων, που δεν επιτρέπουν στην ελληνική γεωργία να παράγει αγροτικά προϊόντα σε μαζική κλίμακα και χαμηλή τιμή και, συνεπώς, διεθνώς ανταγωνιστικά. Θα έπρεπε, συνεπώς, με σαφή πολιτικό σχεδιασμό να υποστηριχθεί η στροφή της γεωργίας στη μικρή, εξειδικευμένη και υψηλής ποιότητας παραγωγή, με βασική κατεύθυνση τη βιολογική γεωργία. Μια τέτοια κατεύθυνση, όμως, απαιτεί σχεδιασμένη προσπάθεια τόσο από τις κρατικές αρχές, όσο και τους ίδιους τους αγρότες αλλά και από ολόκληρη την αλυσίδα παραγωγής (δηλ. τυποποίηση, εμπορία, διαφήμιση, διανομή).

Κάνει ιδιαίτερη εντύπωση, όμως, το γεγονός, ότι η λέξη βιολογική γεωργία, αποτελεί μέχρι σήμερα άγνωστη λέξη για την νέα Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων. Από το 2004 η ΕΕ κάλεσε τα κράτη μέλη να εκπονήσουν Εθνικά Σχέδια για τη βιολογική γεωργία. Μέχρι σήμερα όχι δεν έχουν ξεκινήσει στη χώρα μας οι σχετικές συζητήσεις αλλά ούτε φαίνεται στον πολιτικό ορίζοντα ότι υπάρχει κάποιο τέτοιο ενδεχόμενο.

Η κρίση της ελληνικής γεωργίας συνδυάζεται άμεσα και με οργανωτικούς, κοινωνικούς και πολιτικούς παράγοντες, όπως είναι π.χ. η πλημμελής εκπαίδευση και κατάρτιση των αγροτών. Η κατάσταση αυτή επιδεινώνεται από την ανεπαρκή συμβουλευτική υποστήριξη των αγροτών τόσο από τις συλλογικές οργανώσεις τους όσο και από τις κρατικές αρχές, η οποία θα καθοδηγούσε τις ανοργάνωτες και ασυντόνιστες προσπάθειες των αγροτών να παράγουν με χαμηλότερο κόστος υψηλότερης ποιότητας προϊόντα.

Ταυτόχρονα, η πολιτική προσέλκυσης νέων και δυναμικών αγροτών, που θα άλλαζε τη φυσιογνωμία της ελληνικής γεωργίας, δεν προχωράει πέρα από προθέσεις και διακηρύξεις.

Η συνεταιριστική προσπάθεια οργάνωσης των αγροτών έμεινε μετέωρη και δεν μπόρεσε να παίξει τον ρόλο της στο επίπεδο κυρίως της εμπορίας των προϊόντων, με αποτέλεσμα ο πόλεμος των τιμών να έχει νικητές μόνο τους χονδρέμπορους, κι έτσι το άνοιγμα της ψαλίδας μεταξύ των τιμών παραγωγού και της τιμής καταναλωτή να ξεπερνά συχνά και σήμερα το 100%. Τα «καρτέλ» της βιομηχανίας τροφίμων εφαρμόζουν σκληρή πολιτική ενάντια στα συμφέροντα τόσο των καταναλωτών, όσο και των παραγωγών.

Πλέον των παραπάνω δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το κυρίαρχο μοντέλο βιομηχανικής και εντατικής γεωργίας και κτηνοτροφίας δεν είναι βιώσιμο, ειδικά μάλιστα σήμερα στην εποχή της κλιματικής αλλαγής. Εξαντλεί φυσικούς πόρους, ρυπαίνει και επιβαρύνει το έδαφος, τον αέρα και το νερό, σπαταλά ενέργεια και υδάτινους πόρους, απειλεί τη βιοποικιλότητα, επιβαρύνει την υγεία των καταναλωτών, απαξιώνει τη μικρή παραγωγή και τις τοπικές κοινότητες, υπονομεύει την παραγωγική ικανότητα χωρών σαν τη δική μας.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι ζητάμε, λοιπόν, μια νέα κατεύθυνση για την ελληνική γεωργία:

• Aμεση εξόφληση του συνόλου της ενιαίας ενίσχυσης για όλους τους δικαιούχους και απόδοση ευθυνών σε όσους δεν ολοκλήρωσαν έγκαιρα το "αγροτικό κτηματολόγιο" και το Ολοκληρωμένο Σύστημα Διαχείρισης και Ελέγχου.

• Αξιοποίηση των ευρωπαϊκών ρυθμίσεων που επιτρέπουν περιορισμένες εθνικές ενισχύσεις

• Σύνδεση των ενισχύσεων σε αγροτικές εκμεταλλεύσεις με όρους και υποχρεώσεις για τήρηση συγκεκριμένων περιβαλλοντικών και ποιοτικών προδιαγραφών στην παραγωγή.

• Αμεση χορήγηση του “ποιοτικού παρακρατήματος” με προτεραιότητα στις εκμεταλλεύσεις της βιολογικής γεωργίας και της ολοκληρωμένης διαχείρισης

• Ενίσχυση, με ολοκληρωμένο σχέδιο και εργαλεία, της βιολογικής γεωργίας, των τοπικών μικρών οικοτεχνιών, των αγροτουριστικών μονάδων και των τοπικών παραγωγικών πόρων. Δημιουργία ζωνών υποχρεωτικά βιολογικής καλλιέργειας γύρω από ποτάμια, λίμνες, και γενικά οικολογικά ευαίσθητες περιοχές και οικισμούς.

• Κίνητρα για διασύνδεση της αγροτικής οικονομίας με την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος (αγροπεριβαλλοντικά σχέδια, προστασία και διαχείριση περιοχών NATURA, προστασία βιοποικιλότητας) καθώς και με δραστηριότητες όπως αγροτική μεταποίηση, αγρο- και οικο- τουρισμός, πράσινη ενέργειας από γεωργικά υπολείμματα, αξιοποίηση των ΑΠΕ για συμπληρωματικά εισοδήματα ή μείωση των εξόδων αγροτικής παραγωγής.

• Δημιουργία ανεξάρτητων δικτύων παραγωγής-διανομής- κατανάλωσης αξιοποιώντας, την υπάρχουσα σημαντική εμπειρία σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Δίκτυα παραγωγών-καταναλωτών για απευθείας διακίνηση, χωρίς μεσάζοντες.

• Υποχρεωτική αναγραφή της προέλευσης των αγροτικών προϊόντων και θέσπιση φερέγγυων μηχανισμών επαλήθευσης. Στόχος είναι περισσότερη διαφάνεια για τους καταναλωτές και δυνατότητα επιλογής τοπικών προϊόντων που δεν έχουν διανύσει εκατοντάδες χιλιόμετρα για να φτάσουν στον τόπο κατανάλωσης. Για αυτό το λόγο στηρίζουμε και την προσπάθεια για αντίστοιχη αλλαγή της ευρωπαϊκής νομοθεσίας.

• Να γίνουν οι σημερινές Λαϊκές αγορές αποκλειστικά αγροτών-παραγωγών.

• Διαφάνεια και δικαιοσύνη στις επιδοτήσεις.

• Αμεση καταβολή των οφειλομένων στους αγρότες για υλοποιημένα ευρωπαϊκά προγράμματα (Σχέδια βελτίωσης, νέοι αγρότες, Leader κλπ)

• Εισαγωγή των προϊόντων βιολογικής γεωργίας στα νοσοκομεία, παιδικούς σταθμούς και σχολεία στο πλαίσιο μιας πολιτικής "πράσινων δημόσιων προμηθειών".

• Να εξετασθούν από την Επιτροπή Ανταγωνισμού οι συνθήκες εμπορίας όλων των αγροτικών προϊόντων με διαφάνεια και δημοσιοποίηση όλων των υποθέσεων

• Να υποστηριχτεί από ευρύτερες κοινωνικές δυνάμεις η συγκρότηση ενός ανεξάρτητου αγροτικού κινήματος.

• Αναθεώρηση του προγράμματος «Αλέξανδρος Μπαλτατζής» με σημαντική αναδιανομή πόρων προς βιολογική γεωργία-κτηνοτροφία, αγροπεριβαλλοντικά μέτρα, ποιοτική γεωργία.

• Ειδική ενίσχυση για τις οικογένειες που μένουν σε χωριά μικρού πληθυσμού.

Αυτά που χρειάζεται η γεωργία μας σήμερα είναι στρατηγικό σχέδιο και εργαλεία για στροφή στην ποιότητα με αιχμή τη βιολογική γεωργία, σχεδιασμένες πολιτικές ανά προϊόν, βιώσιμες εκμεταλλεύσεις, δίκτυα παραγωγών-καταναλωτών και αντιμετώπιση των καρτέλ. διαβάστε ολόκληρο το κείμενο εδώ...

Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 2010

Ερώτηση του Μ. Τρεμόπουλου
για τοξικές ποικιλίες καλαμποκιού της Monsanto

ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ

13-01-2010

Ανυπολόγιστο ρίσκο από μεταλλαγμένα

Το θέμα των κινδύνων από τις καλλιέργειες μεταλλαγμένων φέρνουν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο οι Οικολόγοι Πράσινοι.

Με ερώτηση του Μιχάλη Τρεμόπουλου, τίθεται υπόψη της Κομισιόν πρόσφατη γαλλική μελέτη για τρεις ποικιλίες γενετικά τροποποιημένου καλαμποκιού της εταιρίας Monsanto και επισημαίνονται τα ανησυχητικά συμπεράσματα για τις συγκεκριμένες ποικιλίες. Από τις ποικιλίες αυτές, η MON 810 είχε εγκριθεί το 1998 από την Ε.Ε. ως ασφαλής και καλλιεργείται στην Ισπανία και αλλού, ενώ έχει απαγορευθεί σε 6 τουλάχιστον ευρωπαϊκές χώρες. Στη μελέτη τονίζεται ότι οι δοκιμές της εταιρίας για πιθανή τοξικότητα έχουν διαρκέσει μόλις 90 μέρες αντί του απαιτούμενου ελάχιστου ορίου της διετίας, και κατά συνέπεια οι ποικιλίες αυτές δε μπορούν να θεωρούνται ασφαλείς και θα έπρεπε να απαγορευθούν.

Ο ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων ρωτά την Κομισιόν αν οι αρμόδιες υπηρεσίες έχουν αξιολογήσει τα συμπεράσματα της μελέτης και ζητά αναθεώρηση της ευρωπαϊκής διαδικασίας έγκρισης γενετικά τροποποιημένων οργανισμών και επέκταση της σήμανσης και στα προϊόντα από ζώα που έχουν καταναλώσει μεταλλαγμένες ζωοτροφές.

«Αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά ότι τα μεταλλαγμένα αντιπροσωπεύουν ένα ανυπολόγιστο ρίσκο», δήλωσε ο Μιχάλης Τρεμόπουλος. «Συνεχίζοντας τον αγώνα για Ελλάδα και Ευρώπη ελεύθερες από μεταλλαγμένα, προσπαθούμε παράλληλα να κλείσουμε τα νομικά παραθυράκια που επιτρέπουν στις εταιρίες να μεταφέρουν τον κίνδυνο από τα προϊόντα τους στους αγρότες και τους καταναλωτές».

Για περισσότερες πληροφορίες: Γιώργος Μπλιώνης 6944 869772


(ακολουθεί το κείμενο της ερώτησης)


Θέμα: Ασφάλεια Γ.Τ. ποικιλιών καλαμποκιού της MONSANTO και κενά στη σχετική ευρωπαϊκή νομοθεσία και την εφαρμογή της

Πρόσφατη μελέτη Γαλλικών πανεπιστημίων και ερευνητών( ) παρέχει κρίσιμα στοιχεία για την τοξικότητα τριών γενετικά τροποποιημένων ποικιλιών καλαμποκιού της εταιρείας Monsanto (MON810, MON863 και NK603), οι οποίες είναι ήδη εγκεκριμένες για ανθρώπινη και ζωική κατανάλωση στην Ε.Ε.

Η MON810 είναι η μόνη από τις τρεις που καλλιεργείται σε ορισμένες Ευρωπαϊκές χώρες, ενώ χώρες όπως η Γαλλία και η Γερμανία ήδη την έχουν απαγορεύσει. Στα συμπεράσματα της μελέτης περιλαμβάνεται και το ότι οι δοκιμές της Monsanto δεν είναι επαρκείς προκειμένου να κριθεί αν προκαλούνται χρόνιες ασθένειες, καθώς διαρκούν μόλις 90 ημέρες αντί για δύο τουλάχιστον χρόνια, και κατά συνέπεια, προτείνεται "αυστηρή απαγόρευση" της εισαγωγής και καλλιέργειας των εν λόγω Γ. Τ. ποικιλιών.

Έχοντας υπόψη και την ενδιάμεση έκθεση της ΓΔ Περιβάλλον για την αξιολόγηση της ευρωπαϊκής νομοθεσίας σχετικά με την καλλιέργεια Γ.Τ. οργανισμών( ), η οποία δημοσιεύτηκε το Νοέμβρη του 2009,

Ερωτάται η Επιτροπή:

1. Έχει εξετάσει η αρμόδια ευρωπαϊκή υπηρεσία (EFSA) τη μελέτη αυτή και αν ναι, τι γνώμη έχει για τα συμπεράσματά της;

2. Θεωρεί ότι πρέπει να αναθεωρηθεί η ευρωπαϊκή διαδικασία έγκρισης για κατανάλωση Γ.Τ. οργανισμών και ιδιαίτερα οι απαιτήσεις δοκιμών για το αν προκαλούνται χρόνιες ασθένειες;

3. Συμφωνεί ότι πρέπει να υπάρξει ρύθμιση και για τη σήμανση στα ζωικά προϊόντα που προέρχονται από ζώα που έχουν καταναλώσει μεταλλαγμένες ζωοτροφές; διαβάστε ολόκληρο το κείμενο εδώ...