Κοινωνικό Φόρουμ στη Μαδρίτη σχετικά με αλληλέγγυα οικονομία και γεωργία: δίκτυα παραγωγών-καταναλωτών

Οι εμπειρίες ενός φίλου που παρακολούθησε το Κοινωνικό Φόρουμ στη Μαδρίτη σχετικά με αλληλέγγυα οικονομία και γεωργία

Το Σεμινάριο για τα δίκτυα παραγωγών-καταναλωτών κράτησε συνολικά γύρω στις 6 ώρες και είχε γύρω στα 80-100 άτομα. Ο στόχος του ήταν να δημιουργηθεί ένας συντονισμός μεταξύ των ομάδων κατανάλωσης, μεταξύ των παραγωγών που εφοδιάζουν αυτές τις ομάδες και να διοργανωθούν δράσεις ενημέρωσης για τη δυνατότητα δημιουργίας ομάδων κατανάλωσης αγροτικών προϊόντων ως εναλλακτική στο βιομηχανικό μοντέλο αγροτικής παραγωγής.

Οι ομάδες κατανάλωσης είναι άτυπες ομάδες τουλάχιστον 10 "μονάδων κατανάλωσης" (που αποτελούνται συνήθως από δύο άτομα μέχρι μια οικογένεια), οι οποίες συγκροτούνται για να πραγματοποιούν παραγγελίες από έναν ή μία παραγωγό. Συνήθως υπάρχουν τρία μοντέλα:

α) Λαμβάνουν σε εβδομαδιαία ή 15θήμερη βάση ένα καλάθι με ό,τι βγάλει ο παραγωγός, χωρίς δυνατότητα επιλογής. Είναι συνήθως προϊόντα συνολικού βάρους 6-8 κιλών, τα οποία κοστίζουν 15 ευρώ. Κάνουν συνελεύσεις συνήθως μια φορά τον μήνα για πρακτικά κυρίως θέματα.

β) Παίρνουν πάλι με την ίδια συχνότητα πράγματα που έχουν όμως επιλέξει από πριν (άρα ο παραγωγός ετοιμάζει ξεχωριστά καλάθια για την κάθε μονάδα κατανάλωσης). Πάλι βρίσκονται περίπου μια φορά τον μήνα για πρακτικά θέματα.

γ) Στην τρίτη περίπτωση πραγματοποιούνται εβδομαδιαίες συνελεύσεις, παρουσία των παραγωγών, που είναι μέλη κι αυτά της συλλογικότητας και έχουν επιλεγεί ως τα άτομα που θα δουλεύουν για ένα διάστημα στο χωράφι. Στη συνέλευση συζητούνται όλα τα θέματα: από το τι θα καλλιεργηθεί μέχρι τον μισθό των παραγωγών. Είναι η περίπτωση του BAH (Κάτω από την Άσφαλτο υπάρχει το Χωράφι), της ομάδας που ξεκίνησε πριν από 7 χρόνια το εγχείρημα των ομάδων κατανάλωσης. Λειτουργούν πάνω από 6 ομάδες BAH, η καθεμία με το χωράφι και τον παραγωγό της, και τα δικά της χαρακτηριστικά.

Τα κοινά στοιχεία και των τριών μοντέλων είναι ότι προμηθεύονται από έναν μόνο παραγωγό (μπορεί ευκαιριακά να παίρνουν τυποποιημένα προϊόντα και από κάπου αλλού) και ότι αυτός ο παραγωγός ζει και δουλεύει σε κοντινή απόσταση, γι αυτό βέβαια μπορεί και μεταφέρει την παραγωγή του στις ομάδεςκατανάλωσης. Στο χθεσινό σεμινάριο, χωρίς να έχουν πλήρη εικόνα, ειπώθηκε ότι υπάρχουν αυτή τη στιγμή 60 περίπου ομάδες, μόνο στη Μαδρίτη. Και ότι σε όλες σχεδόν υπάρχουν λίστες αναμονής, για δύο κυρίως λόγους: επειδή οι παραγωγοί δεν μπορούν να τροφοδοτήσουν περισσότερα άτομα και, κυρίως, επειδή οι ομάδες κατανάλωσης δεν μπορούν να σηκώσουν μεγαλύτερο φόρτο δουλειάς.

Αυτή η μεγάλη ανάπτυξη των ομάδων κατανάλωσης, σε όλη τη χώρα, εξηγείται εν μέρει από την κατάσταση της γεωργίας και της παραγωγής τροφίμων στην Ισπανία: οι μικροί παραγωγοί είναι ελάχιστοι και η αγροτική παραγωγή είναι υπερ-βιομηχανοποιημένη και συγκεντρωμένη στα χέρια λίγων εταιρειών. Δεν υπάρχει η παράδοση των λαϊκών αγορών και η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων αγοράζει τα αγροτικά προϊόντα στο σούπερ μάρκετ. Αλλά ακόμα και στο μανάβικο της γειτονιάς να τα αγόραζε, αυτά είναι όλα ομοιόμορφα και συσκευασμένα σε πλαστικές συσκευασίες (για να διαλέξεις τα χύμα προϊόντα θα πρέπει να φορέσεις πλαστικό γάντι, μην τυχόν και περάσεις στην πατάτα τα μικρόβιά σου), και προέρχονται από τις ίδιες εταιρείες. Επίσης η Ισπανία είναι η ευρωπαϊκή χώρα με τη μεγαλύτερη παραγωγή μεταλλαγμένων προϊόντων και στα χωράφια της γίνεται το 44% των πειραμάτων, όχι σε εργαστήρια, αλλά στο χωράφι.